Το μήνυμα της συγκυπτούσης γυναικός

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου ευλογημένοι,

την προηγούμενη Κυριακή αναλύσαμε στην αγάπη σας το μήνυμα που έστειλε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μέσω της θεραπείας του τυφλού της πόλεως Ιεριχούς.

Είδαμε την τυφλή κοινωνία μας που δεν αναζητά πλέον «να αναβλέψει». Δεν θέλει το φως της που είναι ο Χριστός. Θέλει να μένει στα ψεύτικα λαμπιόνια του κόσμου τούτου. Γι’ αυτό και η κοινωνία μας παραπαίει και καταστρέφεται. Η κοινωνία αυτή δεν μπορεί πλέον ν’ ανακάμψει. Δεν μπορεί πλέον να σηκωθεί όρθια από μόνη της και να πορευθεί. Είναι μια άρρωστη κοινωνία που ομοιάζει πλήρως με την συγκύπτουσα γυναίκα της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής που διαβάσαμε.

Ναι αδέλφια μου, πλησιάζοντας στην εορτή της Γέννησης του Χριστού μας, έρχεται η αγία Εκκλησία μας, έρχονται οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες να τοποθετήσουν, προ της Ελεύσεως του Μεσσία και Λυτρωτού του κόσμου, ευαγγελικά κείμενα που είναι μεν αληθινά, αλλά ταυτόχρονα και συμβολικά. Εκπέμπουν δε μέσω αυτών διάφορα μηνύματα που εμείς, αν τα κατανοήσουμε, θα δούμε ότι στα πρόσωπα του τυφλού της Ιεριχούς και της συγκύπτουσας γυναίκας του σημερινού Ευαγγελίου βρίσκεται το δικό μας πρόσωπο, η δική μας κοινωνία αλλά ταυτόχρονα και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι πλέον ξεκάθαρο. Χωρίς τον Χριστό, που είναι το φως του κόσμου και ο Ήλιος ο νοητός, εμείς θα παραμένουμε τυφλοί. Χωρίς  τον Χριστό που είναι ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας η ασθένεια της τύφλωσης θα μας λυγίσει και θα μας γονατίσει. Θα γίνουμε τελικά σαν την συγκύπτουσα γυναίκα του Ευαγγελίου, η οποία όπως αναφέρει ο Χριστός μας αδυνατούσε από μόνη της ν’ ανακάμψει παντελώς και να δει εμπρός της τι υπάρχει, πολύ δε περισσότερο να κοιτάξει προς τον Ουρανό.

Αδελφοί μου, ας το κατανοήσουμε ότι μια κοινωνία χωρίς Χριστό είναι τελικά μια κοινωνία τυφλών. Μια κοινωνία χωρίς τον Χριστό είναι μια κοινωνία ανθρώπων, που αδυνατεί πλέον από μόνη της ν’ ανακάμψει και να σταθεί όρθια με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σίγουρα στην απώλεια και την καταστροφή. Αυτή η κοινωνία, αδελφοί  μου, είμαστε όλοι εμείς και ζούμε σ’ αυτή.

Το θέμα που τίθεται προς όλους μας είναι ένα: θέλουμε το φως μας και την σωτηρία την προσωπική μας, της πόλης μας, του χωριού μας, του νομού μας, του κράτους μας;

Εάν πραγματικά το θέλουμε, πώς δικαιολογείται το ότι εκλέγουμε για άρχοντές μας τυφλούς και παράλυτους πνευματικά ανθρώπους ώστε να μας διοικούν και να μας κυβερνούν;

Ενδιαφερθήκαμε ποτέ πριν από οποιαδήποτε εκλογή αρχόντων να ερευνήσουμε ποιοι είναι αυτοί που ζητούν κάθε φορά να μας κυβερνήσουν; Είναι άνθρωποι που έχουν μέσα τους τον Χριστό, που είναι το φως του κόσμου ή είναι τυφλοί, διότι απουσιάζει από την καρδιά τους και τα έργα τους ο Χριστός;

Πώς εκ των υστέρων διαμαρτυρώμεθα όταν από μόνοι μας εκλέγουμε άρχοντες χωρίς Χριστό και λέμε, ότι δεν βαδίζουμε καλά; Πώς λέμε ότι η πίστη μας μπαίνει στο περιθώριο και ότι ψηφίζονται νόμοι που μετατρέπουν την ευλογημένη Ελλάδα μας σε Σόδομα και Γόμορα, όταν από μόνοι μας εκλέξαμε να μας διοικήσουν άνθρωποι τυφλοί;

Δεν ακούτε τον Χριστό μας που βροντοφώναξε ότι: «τυφλός αν οδηγεί τυφλό και οι δύο μέσα στον βόθρο θα πέσουν;». Θέλετε αδέλφια μου η κοινωνία μας να αναστηλωθεί, να σηκωθεί όρθια και να δει ξανά το φως της; Η λύση είναι μια. Την δίδει ο Χριστός που μας λέγει: «Εγώ είμαι ο δρόμος της σωτηρίας σας, εγώ είμαι το φως σας, εγώ είμαι η ανάστασή σας, εγώ είμαι ο Ιατρός σας που θεραπεύω τα πάντα. Εμπιστευθείτε με και ακολουθήστε με και θα σας οδηγήσω στην χαρά, στην ευτυχία, στην ειρήνη και την παύση των πολέμων. Χωρίς εμένα τίποτε δεν θα πετύχετε. Θα ζείτε για πάντα δυστυχισμένοι, ανήμποροι, χωρίς χαρά, χωρίς ευτυχία, χωρίς ειρήνη ψυχής και σώματος. Εγώ είμαι η οδός και η ζωή, όποιος με ακολουθεί θα αποκτήσει το φως της ζωής και την ευτυχία».

Αδελφοί μου, ιδού το σημερινό δίλημμα. Ζωή με τον Χριστό ή χωρίς τον Χριστό; Ο Κύριος μας καλεί και μας προσκαλεί κοντά Του. Εσύ κι εγώ τι απαντάμε; Αυτό θα είναι το θέμα μας που θα εξετάσουμε στην Ευαγγελική περικοπή της επόμενης Κυριακής.

Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ

Τρίκορφο Φωκίδος