Σκανδαλολογία χωρίς τέλος – Μετά τη Novartis το Μετρό

Μέσα σε αυτό το κλίμα της σκανδαλολογίας που συντηρείται από τον κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση περνά στην αντεπίθεση μετά την πρότασή της για σύσταση προανακριτικής για διερεύνηση τυχόν ευθυνών που αφορούν τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό, τον αναπληρωτή υπουργό Παύλο Πολάκη και τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. 

Η επόμενη εβδομάδα άλλωστε θα είναι αφιερωμένη και πάλι στη Novartis καθώς τη Δευτέρα συγκαλείται η πρώτη συνεδρίαση της Προανακριτικής Επιτροπής ενώ την ερχόμενη Πέμπτη θα διεξαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση επί της πρότασης της ΝΔ για συγκρότηση ή μη Προανακριτικής για τους τρεις υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. 

Βαλίτσες με «μαύρο» χρήμα

Εν τω μεταξύ, μίζες ύψους 370.000 ευρώ, σε βαλίτσες, για την ανάθεση και υλοποίηση έργων του Μετρό, στην Αθήνα, κατά την περίοδο 2003-2007 αλλά και συγκεκριμένο ποσοστό προμήθειας για ελληνικά πολιτικά κόμματα, αποκαλύπτουν στοιχεία, που έφτασαν από τις γερμανικές αρχές στην Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας.

Το υλικό αυτό -καταθέσεις στη γερμανική Δικαιοσύνη, έγγραφα και ηλεκτρονικά αρχεία που έχουν σταλεί στους αρμόδιους εισαγγελείς- έχει συγκεντρωθεί στο πλαίσιο της έρευνας που διενεργούν καιρό τώρα οι ελληνικές αρχές, για την εκτέλεση και την υλοποίηση σύμβασης παροχής υπηρεσιών συμβούλων στην κοινοπραξία της Αττικό Μετρό.

Οι μίζες φέρονται να διοχετεύονταν, σε μετρητά, προς κρατικούς αξιωματούχους, ενώ 5% – 7% λέγεται ότι ήταν το ποσοστό που είχε «τιμολογηθεί» για πολιτικά κόμματα. Πίσω από τις καταβολές των χρημάτων εμφανίζεται η γερμανική εταιρεία Deutsche Bahn η οποία συμμετείχε στην Κοινοπραξία Συμβούλων Μετρό Ελλάδος, με τις εταιρείες Thales (γνωστή από τις υπόθεση με τις φρεγάτες), Lahmeyer και ΟΜΕΚ, για την υλοποίηση του σχεδιασμού και της επίβλεψης των σιδηροδρομικών έργων του μετρό.

Η γερμανική εταιρεία που είχε αναλάβει το διάστημα 2003-2007 τρία έργα, μεταξύ των οποίων και τον σταθμό «Ελληνικό» του μετρό, φέρεται να διοχέτευε τις μίζες στην Ελλάδα, μέσω προσώπου, το οποίο κατονομάζει με κωδική ονομασία σε κατάθεση που έδωσε στη Γερμανία διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας.

Παρά το γεγονός ότι αρχικώς υπήρχε τραπεζικός λογαριασμός στην Ελλάδα για τον σκοπό αυτό, εντούτοις ο λογαριασμός φαίνεται ότι έκλεισε, καθώς προτιμήθηκαν τα μετρητά. Όπως υπογραμμίζει στην κατάθεσή του το διευθυντικό στέλεχος της γερμανικής εταιρείας, σε κάθε έργο είχαν «τιμολογήσει ποσοστό 5-7% επί της μίζας για τα πολιτικά κόμματα» που κυριαρχούσαν στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας εκείνη την εποχή.

Ο συγκεκριμένος μεσάζων δεχόταν -όπως λέγεται- ισχυρές πιέσεις ώστε να φέρει σε επαφή τους ιθύνοντες με τους αποδέκτες των χρημάτων.

Μετά τις εξελίξεις, η Εισαγγελία άσκησε συμπληρωματικές ποινικές διώξεις για ενεργητική δωροδοκία, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου σε βάρος δύο προσώπων, εκπροσώπων των εταιρειών Lahmeyer και ΟΜΕΚ, οι οποίοι ήδη είναι κατηγορούμενοι από τον περασμένο Νοέμβριο για μίζες μέσω εικονικών τιμολογίων στο πλαίσιο της υπογραφής της σύμβασης για την παροχή υπηρεσιών συμβούλων έργων.

Ο ανακριτής Διαφθοράς που χειρίζεται πλέον την υπόθεση, καλείται να εντοπίσει τα πρόσωπα στα οποία κατέληξαν οι μίζες.

Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο πρόεδρος της εταιρείας Αττικό Μετρό ΑΕ, Γιάννης Μυλόπουλος, έχει δηλώσει ότι τόσο ο ίδιος όσο και η διοίκηση, είναι στη διάθεση των εισαγγελικών αρχών, προκειμένου να ριχθεί φως στην υπόθεση.

Σε δηλώσεις του έχει υπογραμμίσει χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για μια υπόθεση, που συνέβη πριν από 15 χρόνια, προτού εμείς αναλάβουμε την Αττικό Μετρό ως νέα διοίκηση, άρα πρόκειται για μια υπόθεση η οποία είναι εκτός, εντελώς, των δικών μας ορίων διοίκησης».

Τζανακακόπουλος: Η πρακτική της βαλίτσας δεν ήταν αφορούσε μόνο τη μνημονιακή Ελλάδα

Θέση στην υπόθεση με τις μίζες στο Μετρό, πήρε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος. «Ενημερώθηκαν οι ελληνικές αρχές από τις αντίστοιχες γερμανικές αρχές ότι κατά την περίοδο 2003-2007 το ποσοστό της μίζας για τις συμβάσεις που υπογράφονταν για την ολοκλήρωση των έργων του ΜΕΤΡΟ ήταν μεταξύ 5%- 7%». 

Φαίνεται, πρόσθεσε, «ότι η πρακτική της βαλίτσας δεν ήταν μια πρακτική που αφορούσε μόνο τη μνημονιακή Ελλάδα, αλλά αντιθέτως ήταν μια εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική για τον συναινετικό δικομματισμό της δεκαετίας ‘90 και 2000». 

Σχολίασε ακόμη ότι τέτοια περιστατικά «αποδεικνύουν τη διαφορά ήθους μεταξύ του συναινετικού δικομματισμού των προηγούμενων δεκαετιών και της σημερινής κυβέρνησης, η οποία δεν ήρθε στην κυβερνητική εξουσία απλώς και μόνο για να διαπραγματευτεί και να συγκρουστεί με τις πολιτικές λιτότητας, αλλά ήρθε και με το αίτημα για την απόδοση δικαιοσύνης».