Αιγαίο και Υδρογονάνθρακες : Ζητούνται Πολιτικοί και Πολιτική

Πολλαπλασιάζονται οι φωνές που μιλούν για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι άραγε τόσο αφελείς οι εν λόγω πολιτικοί και δημοσιογράφοι;

Το σκεπτικό των Τούρκων, όταν μιλούν για συνεκμετάλλευση, είναι να πάρουν ό, τι περισσότερο μπορούν. Γι’ αυτό θέλουν αυτοί να θέσουν τους όρους μιας ενδεχόμενης «μοιρασιάς» παραβλέποντας τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). 

Οι φωνές της συνεκμετάλλευσης και της υποχωρητικότητας, θα ενταθούν τους επόμενους μήνες. Δυστυχώς σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο κινείται – στο όνομα της μη όξυνσης με την γείτονα – στην κατεύθυνση του ραγιαδισμού. Οι όποιοι επίβουλοι όμως, σέβονται αυτούς, που πρώτα σέβονται τον εαυτό τους. Αυτούς που τιμούν την πατρίδα τους, την ιστορία, τον πολιτισμό τους και είναι έτοιμοι να τα υπερασπισθούν και σίγουρα όχι κάποιους ψοφοδεείς. 

Στην αντιμετώπιση της επεκτατικής πολιτικής του Ερντογάν, ας μην περιμένουμε βοήθεια από κανέναν. Ιδιαιτέρως από τους Αμερικανούς, οι οποίοι αφού πήραν με περισσή ευκολία, ό,τι ζήτησαν από «διευκολύνσεις» και όχι μόνο, από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, νίπτουν τας χείρας τους. Ο χαρακτηρισμός του παράνομου και άκυρου μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης απλά σαν «προκλητική» ενέργεια, αλλά και όσα γράφει στην επιστολή του ο ΥΠΕΞ των Η.Π.Α, μετά την ανανέωση της μεταξύ μας αμυντικής συμφωνίας, δείχνει τις προθέσεις τους. Παρά το γεγονός ότι, κυρίως τα τελευταία χρόνια, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όχι μόνο συμμετείχαν ενεργά σχεδόν σε όλες τις αποστολές του ΝΑΤΟ, αλλά δομήθηκαν κυρίως ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι τα εθνικά μας συμφέροντα ως θα όφειλαν. Αυτό ισχύει και για την εξωτερική μας πολιτική, η οποία μονόπλευρα εγκλωβισμένη, έχασε τα ερείσματα σε χώρες όπως η Ρωσία, η Συρία, το Ιράν. Άραγε γιατί οι κυβερνήσεις δίνουν τα πάντα στη «Συμμαχία» εφόσον καμία ουσιαστική προστασία δεν καρπούμεθα και εν τέλει «θα είμαστε μόνοι» όπως ομολογούν; Δεν πρέπει να αλλάξει αυτή η αδιέξοδη και επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα πολιτική;  Είμαστε «προβλέψιμος σύμμαχος» ψέλλισε ο κ. Μητσοτάκης στον Αμερικανό πρόεδρο. Δηλαδή, πρόθυμος και υπάκουος. 

Οι προκλητικές ενέργειες των Τούρκων που αναμένονται έναντι – κυρίως του ασθενέστερου της περιοχής – της Κύπρου, σύντομα θα οδηγήσουν – ελλείψει ή μη θερμού επεισοδίου – είτε σε απευθείας διάλογο με αυτούς, είτε σε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ στη Χάγη. Προφανώς και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα είναι η χαμένη. Στην πρώτη περίπτωση ο διάλογος θα αφορά στα θέματα που αυτοί ζητούν (γκρίζες ζώνες, Θράκη, αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου) και οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσουν σε υποχωρήσεις από τις Ελληνικές θέσεις. Στη δεύτερη, η εδαφική μας ακεραιότητα θα είναι στην κρίση κάποιων δικαστών, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. 

Καλούμε σε επαγρύπνηση τον Ελληνικό λαό. 

Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να μην παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή της γης των Πατέρων μας, ούτε σπιθαμή των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Επειδή θέλουμε την ειρήνη, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Η επίκληση του διεθνούς δικαίου έχει νόημα μόνο όταν μπορούμε να το υπερασπισθούμε. 

Δεν είναι δικαίωμα καμιάς πολιτικής μαριονέτας να παζαρεύει τα Εθνικά συμφέροντα. Όποιος αδυνατεί να τα υπερασπισθεί από φόβο ή άλλο λόγο, ας πάει στο σπίτι του, ώστε ν’ αναλάβουν κάποιοι που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται. 

Υπάρχει αδήριτη ανάγκη μιας πολιτικής που θα δώσει στο λαό μας το αίσθημα της υπερηφάνειας, καθώς το φρόνημα του τσακίσθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτό το φρόνημα, ήταν άλλωστε η κινητήρια δύναμη για τους Εθνικούς μας αγώνες διαχρονικά, όσο άνισοι και αν ήταν. 

Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης

Συνδιοι