ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΩΚΙΔΑΣ: “ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ – Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ”

Εμείς οι εργαζόμενοι, το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας  τιμούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να εμπνέει τις νέες γενιές, αποτελεί σταθμό στην ιστορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος της χώρας μας.

Η 17η Νοέμβρη παραμένει μία ζωντανή επέτειος γιατί συμβολίζει τους αγώνες και την αγωνία του λαού μας για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, για τη συντριβή του φασισμού.

Παραμένει σύμβολο αγώνα, ιδιαίτερα σήμερα, που η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία, απαγορεύει τις συναθροίσεις, άνω των 3 ατόμων, σε όλη τη χώρα, παραπέμποντας σε άλλες εποχές. 

Παραμένει σύμβολο αγώνα, γιατί στην απαγόρευση των συναθροίσεων και τότε, ο λαός και η νεολαία δεν υπάκουσαν, βγήκαν στους δρόμους και επί τρία μερόνυχτα έστειλαν μήνυμα ανυπότακτου αγώνα και αντίστασης.

Με πρόσχημα την πανδημία του κορονοϊού προσπαθεί να ξεμπερδέψει μια και καλή με τα μηνύματα που σηματοδοτεί ο εορτασμός του Πολυτεχνείου και η πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Επιδιώκει, από τη μια να δώσει τα διαπιστευτήριά της στον Πρέσβη των Αμερικάνων και από την άλλη να στείλει μήνυμα στους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, ότι θα συνεχίσει απτόητη την επίθεσή της σε δικαιώματα και κατακτήσεις.

Εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση ψήφισε τον Πτωχευτικό κώδικα για να αρπάζουν ευκολότερα οι Τραπεζίτες τα σπίτια των εργαζομένων.

Εν μέσω πανδημίας ετοιμάζεται να φέρει νομοσχέδιο για τη χειροτέρευση ακόμη περισσότερο των εργατικών καταχτήσεων και δικαιωμάτων, δωρίζοντας στη μεγαλοεργοδοσία τη νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών. Σχεδιάζει το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, της απαγόρευσης αγώνων και απεργιών με μπαμπούλα πρόστιμα, δικαστήρια και καταδίκες συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων.

Από την αρχή της πανδημίας δεν έκανε τίποτα για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, έκανε όμως τα πάντα για τα χατίρια των μεγαλοεπιχειρηματιών της ιδιωτικής υγείας και του κεφαλαίου συνολικά. Την υγεία του λαού δεν την απειλούν οι λαϊκοί αγώνες, αλλά η εγκληματική πολιτική στήριξης των κερδών στον τουρισμό, τις μεταφορές, τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις γενικότερα.

Ορισμένοι που αυτές τις μέρες ξερνούν χολή για την πορεία του Πολυτεχνείου δεν ενοχλούνται από την πορεία εν μέσω πανδημίας, αλλά ειδικά από την πορεία του Πολυτεχνείου, αφού είναι εκφρασμένος ο πόθος τους να ξεμπερδεύουν με αυτήν. Φυσικά, είναι οι ίδιοι που δεν ενοχλούνται από το συνωστισμό στα ΜΜΜ, τα πετσοκομμένα πρωτόκολλα που οδηγούν σε έξαρση των κρουσμάτων σε νοσοκομεία, εργοστάσια, οίκους ευγηρίας κ.α. Όλα αυτά που δημιουργούν εκατόμβες θυμάτων.

Το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» παραμένει επίκαιρο, ακόμα περισσότερο σήμερα, που η χώρα μας μετατρέπεται σε μια απέραντη ΑμερικανοΝΑΤΟική βάση. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αυξάνουν τους κινδύνους μίας, καταστροφικής για τους λαούς, πολεμικής εμπλοκής.

Η Κυβέρνηση της ΝΔ για ακόμα μια φορά στοχοποιεί τους αγώνες των εργαζομένων γιατί «έτσι την βολεύει». Για να μεταθέσει τη δική της ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων. Για να εκπληρώσει τις διαχρονικές απαιτήσεις του κεφαλαίου, ώστε με «σιγή νεκροταφείου», ανεμπόδιστα, να δυναμώνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων για να αυξάνουν τα κέρδη του.

Όσο κι αν απειλεί η κυβέρνηση της ΝΔ, με πρόστιμα και καταδίκες, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, τιμούν και φέτος τα μηνύματα του Πολυτεχνείου που παραμένουν ζωντανά.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της ζωής μας δεν είναι μόνο αναγκαίος, αλλά αποτελεί καθήκον καθενός και καθεμιάς. Η μακρόχρονη πείρα του εργατικού ταξικού κινήματος δείχνει ότι ο αγώνας για τις ανάγκες των εργαζομένων σε σύγκρουση με την αντεργατική πολιτική και την καταστολή του αστικού κράτους δεν μπορεί να πάρει αναβολή ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Είναι προϋπόθεση για να βρεθεί η εργατική τάξη ένα βήμα εμπρός για να υπερασπιστεί τη ζωή της και να ανοίξει το δρόμο για το μέλλον που της αξίζει, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.