Όταν το ψυγείο κερδίζει την τηλεόραση

Ο Μπόικο Μπορίσοφ ήταν ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που δέχτηκε ο Μπάρακ Ομπάμα μετά την θριαμβευτική του επανεκλογή.
Το ημερολόγιο έγραφε 3 Δεκεμβρίου 2012 και στη συνέντευξη τύπου στο Λευκό Οίκο , ενώπιον δεκάδων δημοσιογράφων από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, ο Αμερικανός πρόεδρος έπλεκε το εγκώμιο του πρόσφατα παραιτηθέντα Βούλγαρου πρωθυπουργού,
Προφανώς ο Μπάρακ τον ευχαρίστησε για τη συμμετοχή της χώρας του στον πόλεμο του Αφγανιστάν  αλλά και τη γενικότερη ευθυγράμμιση του με τα συμφέροντα  των Αμερικανών, με τελευταίο παράδειγμα την μονομερή καταγγελία της συμφωνίας με την Ελλάδα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που κυρίως θα ωφελούσε τους Ρώσους και δευτερεύοντος τις χώρες από όπου θα διερχόταν ο αγωγός.
Και ας μην ξεχνιόμαστε!! Ο Μπορόσοφ ήταν στην εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού μέλος του Κομμουνιστικού κόμματος, των μυστικών υπηρεσιών της χώρας και σωματοφύλακας του τελευταίου κομμουνιστή ηγέτη, Τεοντόρ Ζίβκοφ. Ένας πολιτικός που ο αμερικανικός τύπος είχε αποκαλέσει πολλάκις ως «συνεργάτη της μαφίας ο οποίος ευθύνεται για καμιά 30αριά φόνους στη Μαύρη θάλασσα»

Ερχόμαστε τώρα στην Ευρώπη.
Η Βουλγαρία μέχρι πριν τις διαδηλώσεις για την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και την πτώση της κυβέρνησης φάνταζε ως μια νησίδα σταθερότητας στην Ευρώπης της κρίσης.
Τα δημοσιονομικά της ήταν εκπληκτικά: Πληθωρισμός κάτω από 3%, δημόσιο χρέος στο 18,7% επί του ΑΕΠ ( με μέσο κοινοτικό το 60%) και έλλειμμα στο 2,1%.
Με βάση τα ευρωπαϊκά στάνταρτ πληρούσε όλους τους όρους για να ενταχθεί στην ευρωζώνη.
Μάλιστα ήταν η ίδια η Βουλγαρία που  επέλεξε να αναβάλλει την ένταξή της στο κοινό νόμισμα εξαιτίας της κρίσης που εντωμεταξύ είχε ξεσπάσει.
Για όλα αυτά λοιπόν η κυβέρνηση Μπορίσοφ έπαιρνε τα εύσημα από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον
Όμως αυτή η δημοσιονομική σταθερότητα είχε ένα βαρύ κοινωνικό τίμημα : Μέσος μισθός 350 ευρώ (με κατώτατος 150) , μέση σύνταξη 100 ευρώ και βεβαίως ένα  συνεχώς και ολοένα περισσότερο ξεχαρβαλωμένο κοινωνικό  κράτος.
Με αυτά ως δεδομένα οι αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος από την ιδιωτικοποιημένη εταιρία –πάροχο (τσέχικων συμφερόντων)  ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα για την γαϊδουρινή υπομονή των Βουλγάρων πολιτών που ήταν οι πιο φτωχοί από όλους στην Ε.Ε. .
Ήταν απλά η σπίθα στην έτοιμη από καιρό πυριτιδαποθήκη .
Αυτό το κύμα διαμαρτυρίας δεν κάμφθηκε ούτε όταν ο Μπορίσοφ υποσχέθηκε την επαναφορά της τιμής του ρεύματος στην πρότερη κατάσταση, ούτε όταν υποσχέθηκε μελλοντική επανεθνικοποίηση της εταιρίας ρεύματος.
Αποτέλεσμα η κυβέρνηση Μπορίσοφ κατέρρευσε και η χώρα βρίσκεται σε σχεδόν εμφυλιοπολεμικές συνθήκες με πολιτική και βεβαίως ,ως συνεπακόλουθο, οικονομική αστάθεια.
Συμπέρασμα: Η κατάρρευση της βουλγαρικής κυβέρνησης είναι ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, κύρια τους πολιτικούς στην χώρα των οποίων εφαρμόζονται σκληρά μέτρα λιτότητας, όπως η χώρα μας.
Ή για να εκφαστούμε με ένα σύνθημα των Βουλγάρων αυτά τα αποτελέσματα έχουμε όταν “το άδειο ψυγείο κερδίζει την τηλεόραση του ψεύδους και της πλαστής ευμερίας”

Φώτης Μπελέρης