Συγκέντρωση για τη ΛΑΡΚΟ – Ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα

Σε συγκέντρωση με θέμα τον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, τις προτάσεις του ΚΚΕ για τη λειτουργία της και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, μίλησε το βράδυ της Παρασκευής ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Η εκδήλωση έγινε στη Λάρυμνα, με τη συμμετοχή εργαζομένων στο εργοστάσιο αλλά και άλλες εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ καθώς και κατοίκων της περιοχής, ενώ μετά την εισηγητική ομιλία του Δ. Κουτσούμπα ακολούθησαν παρεμβάσεις και συζήτηση.

Ανάμεσα στους φορείς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα ξεχώρισε η παρουσία εκπρόσωπων από τα επιχειρησιακά Σωματεία των Εργαζομένων σε Λάρυμνα, Εύβοια, Αη Γιάννη Βοιωτίας και την έδρα της επιχείρησης στην Αθήνα, των κλαδικών Συνδικάτων Μετάλλου Φθιώτιδας, Εύβοιας, Βοιωτίας, του Εργατικού Κέντρου Λαμίας και της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων (ΟΜΕ).

Τη συζήτηση παρακολούθησαν ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ και ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Επίσης παρευρέθηκε ο δήμαρχος Λοκρών, Θανάσης Ζεκεντές, πρόεδροι τοπικών κοινοτήτων και φυσικά εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και σε δήμους.

Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Ανατ. Στερεάς – Εύβοιας του ΚΚΕ και εργαζόμενος στη ΛΑΡΚΟ, υπογράμμισε πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελεί «συνέχεια της σταθερής, αταλάντευτης στήριξης του ΚΚΕ στο δίκαιο και τίμιο αγώνα των εργαζομένων», έναν αγώνα που είναι ελπίδα για την εργατική τάξη και «βραχνάς για τη κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, την ΕΕ, το κεφάλαιο». (Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ με τις παρεμβάσεις μετά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα)

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα:

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στη Λάρυμνα, μαζί με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ και τις οικογένειές σας, αλλά και μαζί με τους κατοίκους της περιοχής που έχει ταυτιστεί με αυτό το εργοστάσιο.

Μαζί ζείτε, εδώ και δεκαετίες, την ίδια αγωνία να υπάρχει δουλειά, μεροκάματο, να γυρίζουν ζωντανοί στο σπίτι μετά τη βάρδια. Τώρα πάλι όλοι μαζί παλεύουμε για να μην περάσουν τα σχέδια για τη διάλυση της ΛΑΡΚΟ.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στη Λάρυμνα, για μια ακόμα φορά, για να ενώσουμε τη φωνή μας με τη φωνή όλων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις για να αποσυρθεί ο νόμος της ειδικής εκκαθάρισης, για να ορθοποδήσει και να αναπτυχθεί αυτή η στρατηγικής σημασίας επιχείρηση.

Ξέρετε πολύ καλά πως το ΚΚΕ έχει δεσμούς αίματος με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ. Δεσμούς ισχυρούς, που σφυρηλατήθηκαν με τη μεγάλη απεργία το 1977 και διατηρούνται γερά μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Θα παλέψουμε με όλους τους τρόπους, με όλα τα μέσα, ενάντια στην απαξίωση, στην ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης.

Θα συνεχίσουμε να απαιτούμε τη χρηματοδότηση και τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης με ευθύνη, σχεδιασμό και έλεγχο του κράτους, καθώς και την παραπέρα ανάπτυξή της, σύμφωνα με τις δυνατότητές της, που είναι πραγματικά μεγάλες. Η κατασκευή για παράδειγμα μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Θα συνεχίσουμε να απαιτούμε τη διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της, όλων των θέσεων εργασίας, τη διασφάλιση των κεκτημένων των εργαζομένων μέσα από την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας στην εργασία και φυσικά την κατάργηση του “σκλαβοπάζαρου” των εργολαβιών.

Γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι ένα πραγματικό “χρυσωρυχείο”, τρανταχτή απόδειξη ότι η χώρα μας έχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, ορυκτό πλούτο, ικανό εργατικό δυναμικό.

Κι αυτό το “χρυσωρυχείο” στα χέρια της εργατικής τάξης, που θα οργανώσει αλλιώς την κοινωνία και την οικονομία, θα είναι μεγάλο εφόδιο για την ικανοποίηση των αναγκών του ενώ στα χέρια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, που ιεραρχούν μόνο τα κέρδη τους, τη ΛΑΡΚΟ τη θεωρούν “βαρίδι”, γι’ αυτό την οδηγούν σε απαξίωση, ιδιωτικοποίηση.

Το γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ είναι πραγματικό χρυσωρυχείο το αποδείξαμε και μέσα στη Βουλή, με την τροπολογία που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, για την πλήρη λειτουργία και ανάπτυξη της επιχείρησης, την προστασία των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ήταν αναμενόμενο, απέρριψε την τροπολογία του ΚΚΕ χωρίς καμιά συζήτηση. Είχε δυστυχώς και τι πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, που δεν βρήκαν τίποτα να πουν, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Γιατί κανείς τους δεν θέλει να γίνει συζήτηση τι επιχείρηση είναι η ΛΑΡΚΟ, τι δυνατότητες παραγωγής έχει, πώς αυτές οι δυνατότητες μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη από τη σκοπιά του λαού. Δεν ήθελαν να γίνει καμιά συζήτηση για να μην αποκαλυφθούν οι διαχρονικές ευθύνες τους.

Γιατί όλοι τους έχουν συμβάλει στην απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, στο σχέδιο διάλυσης της υλοποιώντας βήμα – βήμα τις κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία τώρα βάζει και πρόστιμα!

Μόνο και μόνο για να βάλουν πιο εύκολα χέρι τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στον πλούτο της ΛΑΡΚΟ, στον πλούτο της Ελλάδας. Βέβαια για τον πλούτο της ΛΑΡΚΟ, τον πλούτο της Ελλάδας δεν μιλάει κανείς τους!

Κι όμως η ΛΑΡΚΟ, είναι η μοναδική επιχείρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει σιδηρονικέλιο μέσα από την επεξεργασία δικών της εγχώριων μεταλλευμάτων.

Η χώρα μας έχει στο υπέδαφος της το 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα μεταλλεύματα αυτά επειδή είναι κοβαλτιούχα, είναι δυσεύρετα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η χώρα μας έχει κοιτάσματα χρωμίου, που μαζί με το νικέλιο, είναι τα υλικά που δημιουργούν τον ανοξείδωτο χάλυβα, προϊόν τεράστιας αξίας που αξιοποιείται σε πολλές εφαρμογές και μέχρι σήμερα εισάγεται στη χώρα μας.

Κι όμως στη ΛΑΡΚΟ έχει πραγματοποιηθεί με επιτυχία:

– Πείραμα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα.

– Πείραμα παραγωγής διαχωρισμού νικελίου και κοβαλτίου.

– Πείραμα παραγωγής νικελίου με τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας.

Αυτή η μέθοδος αξιοποιείται για την παραγωγή νικελίου που προωθείται στην κατασκευή συσσωρευτών ηλεκτρικής ενέργειας.

Το 80% του τελικού προϊόντος που παράγει η ΛΑΡΚΟ και είναι πρωτογενές σίδερο, δεν πληρώνεται διαχρονικά από τους πελάτες της. Πληρώνεται μόνο το νικέλιο.

Η ΛΑΡΚΟ, παράλληλα με την παραγωγή σιδηρονικελίου, παράγει και διάφορα υποπροϊόντα, όπως είναι η σκουριά. Μέχρι σήμερα αυτά τα προϊόντα πέφτουν στον Ευβοϊκό, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί πειράματα και μπορούν να αξιοποιηθούν.

Μάλιστα εδώ στο εργοστάσιο στη Λάρυμνα υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης των χιλιάδων κυβικών ζεστών υδάτων ανά ώρα, όπως παραδείγματος χάρη με τη μέθοδο της τηλεθέρμανσης.

Η μονάδα παραγωγής οξυγόνου και αζώτου, που υπάρχει εδώ στη Λάρυμνα, αν εκσυγχρονιστεί, έχει τη δυνατότητα πλήρους κάλυψης των αναγκών και των απαιτήσεων του εργοστασίου, αλλά και της επιπλέον προώθησής του, ως προϊόντος πώλησης.

Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της δικό της λιγνιτωρυχείο, που μπορεί να καλύψει στο 100% στις απαιτήσεις καύσιμης ύλης που χρειάζεται για το μείγμα επεξεργασίας και έτσι να εξοικονομηθούν δεκάδες εκατομμύρια.

Η ΛΑΡΚΟ κατέχει βαρύ εξοπλισμό εξόρυξης και αποκάλυψης μεταλλευμάτων, ο οποίος αυτή τη στιγμή έχει τη δυνατότητα με την απαιτούμενη συντήρηση, να καλύψει μεγάλο μέρος της παραγωγής μεταλλευμάτων στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ.

Η ΛΑΡΚΟ κατέχει εγκαταστάσεις και εξοπλισμό μηχανολογικής και μηχανουργικής υποστήριξης σε καθημερινές εργασίες επισκευών και κατασκευών εκατομμυρίων ευρώ ανά έτος. Όμως εδώ και πολλά χρόνια δεν αξιοποιούνται γιατί έχουν αντικατασταθεί με εργολάβους.

Αυτή την επιχείρηση, λοιπόν, με τις μεγάλες αυτές δυνατότητες, η κυβέρνηση της ΝΔ, ως συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, θέλει να την ξεφορτωθεί, μαζί βέβαια με τους εργαζομένους της. Γι’ αυτό και με το νόμο που ψήφισε, την κομματιάζει για να την εκποιήσει, θεωρώντας ότι έτσι θα γίνει πιο ελκυστική για το μεγάλο κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, για να προχωρήσουν τα βρώμικα σχέδιά της, καταφεύγει ως συνήθως, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, στο ψέμα, στη συκοφάντηση των ίδιων των εργαζομένων. Γιατί είναι ψέμα αυτό που υποστηρίζει, πως “η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να είναι βιώσιμη”.

Τι έκαναν όμως διαχρονικά οι κυβερνήσεις για να μην είναι τελικά “βιώσιμη” η ΛΑΡΚΟ;

Πρώτα απ’ όλα την καταχρέωσαν στη ΔΕΗ. Μέχρι και σήμερα, η ΛΑΡΚΟ πληρώνει στη ΔΕΗ 70 ευρώ και πλέον την κιλοβατώρα, ενώ στην ΕΕ οι ίδιες εταιρείες δεν δίνουν πάνω από 30 ευρώ! Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε και το περίφημο χρέος προς τη ΔΕΗ, το οποίο επικαλούνται. Μάλιστα η ΔΕΗ, παρότι ήταν ένας από τους βασικούς μετόχους της ΛΑΡΚΟ, τη χρέωνε στο ρεύμα περίπου 40% ακριβότερα από ό,τι χρέωνε την γαλλική “ΠΕΣΙΝΕ” παλιότερα και σε συνέχεια το ίδιο έκανε και στο νέο ιδιοκτήτη της, τον όμιλο “Μυτιληναίου”.

Η ΛΑΡΚΟ για χρόνια έμεινε μακριά από χρηματοδοτήσεις και δάνεια, με πρόσχημα το πρόστιμο της ΕΕ για τις “κρατικές ενισχύσεις”, με αποτέλεσμα να μείνει πίσω στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξή της για να μπορεί να παραμείνει βιώσιμη.

Τα χρέη στη ΔΕΗ, η έλλειψη χρηματοδότησης, σε συνδυασμό με το ότι καμιά κυβέρνηση δεν προχώρησε στην καθετοποίηση της παραγωγής της και παραπέρα ανάπτυξή της, σύμφωνα με τις δυνατότητες της, είχαν ως αποτέλεσμα, εικονικά η επιχείρηση να εμφανίζεται “μη βιώσιμη”.

Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτές οι επιλογές οδήγησαν, στην απαξίωση επί της ουσίας των δυνατοτήτων, που έχει η χώρα μας να παράγει και να μεταποιεί τον ορυκτό της πλούτο ως τελικό προϊόν, για τις ανάγκες της ελληνικής βιομηχανίας, των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.

Η ΛΑΡΚΟ είναι επιχείρηση στρατηγικής σημασίας, η οποία μέχρι σήμερα πλειοψηφικά ανήκει στο ελληνικό κράτος. Η παραπέρα ιδιωτικοποίησή της μεγαλώνει τους κινδύνους να φτάσει μέχρι και σε οριστικό κλείσιμο.

Η τροπολογία του ΚΚΕ στη Βουλή, στη βάση της πάγιας θέσης του Κόμματος για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, προέβλεπε τα αυτονόητα για τη σωτηρία της επιχείρησης.

Δηλαδή:

-Κατάργηση της εξουσίας του ειδικού εκκαθαριστή.

-Μέτρα για την πλήρη λειτουργία της.

-Εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ, με κρατική χρηματοδότηση.

-Προστασία όλων των εργαζομένων στην εταιρεία και των δικαιωμάτων τους.

Φίλες και Φίλοι

Η κυβέρνηση της ΝΔ με τα παπαγαλάκια της έχει μπει επικεφαλής σε μια καλά συντονισμένη προσπάθεια συκοφάντησης του δίκαιου αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. “Παλιά τους τέχνη κόσκινο”. Λένε πως για τα χρέη της ΛΑΡΚΟ “φταίνε οι μεγάλοι μισθοί των εργαζομένων”!!! Τσουβαλιάζουν τους εργάτες με τα καλοπληρωμένα μεγαλοστελέχη που διόριζαν οι κυβερνήσεις.

Τώρα λένε πως “λουκέτο” στην επιχείρηση μπορεί να βάλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τις κινητοποιήσεις τους!!! Παλιά και δοκιμασμένη η “βρωμιά” ότι “οι εργαζόμενοι κλείνουν τις επιχειρήσεις”.

Μόνο που τις επιχειρήσεις δεν τις κλείνουν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους. Τις κλείνουν οι καπιταλιστές όταν πια δεν τους αποφέρουν τα επιθυμητά κέρδη για την τσέπη τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εργοστάσιο της “Schneider Electric” στα Οινόφυτα, το οποίο κλείνει, όχι γιατί οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται, αλλά γιατί ο όμιλος βλέπει ως πιο κερδοφόρες τις επενδύσεις στους τομείς της “πράσινης ενέργειας” και του αυτοματισμού. Μιλάμε βέβαια για έναν μονοπωλιακό όμιλο με μονάδες και δίκτυο σε πάνω από 115 χώρες, με συνολικό τζίρο 27,2 δισ. ευρώ μέσα στο 2019.

Γιατί λοιπόν φταίνε οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ; Μήπως γιατί παλεύουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – εκποίηση της εταιρείας; Γιατί αγωνίζονται ενάντια στις τεράστιες μειώσεις μισθών και αποζημιώσεων, ενάντια στην κατάργηση των δώρων και των επιδομάτων αδείας κ.ά.; Γιατί ζητάνε να σταματήσει η απληρωσιά στα εργολαβικά συνεργεία, να σταματήσει η αβεβαιότητα και η ανεργία; Ή μήπως γιατί καταγγέλλουν τα ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας;

Αυτοί δηλαδή, που κάθε μέρα στη δουλειά παίζουν τη ζωή τους κορώνα – γράμματα, μετρώντας όλα αυτά τα χρόνια 80 νεκρούς και πολλούς εκατοντάδες σακατεμένους από “ατυχήματα” και επαγγελματικές ασθένειες, μας λένε ότι “φταίνε” και οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες που μεταφέρουν την πρώτη ύλη από τα ορυχεία, γιατί κινητοποιούνται, ενώ κανονικά θα έπρεπε να πουν και… “ευχαριστώ”, που στο πλαίσιο της ειδικής εκκαθάρισης μένουν απλήρωτοι για τα δεδουλευμένα 6 μηνών!

Η κυβέρνηση της ΝΔ για να προχωρήσει τα σχέδιά της για τη ΛΑΡΚΟ επιχειρεί να διασπάσει τους εργαζόμενους, να στρέψει τη μία κατηγορία εργαζομένων απέναντι στην άλλη.

Κάνει αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά τα επιτελεία του συστήματος. Διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε παλιούς και νέους. Σε εργαζόμενους των εργολαβιών και μόνιμους. Αλλά και ανά χώρο, σε εργαζόμενους στα μεταλλεία, στο εργοστάσιο, σε διοικητικούς κ.λπ.

Κυρίως, όμως, προσπαθεί να διασπάσει το μέτωπο που αυτή τη στιγμή έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ:

– Με κατοίκους της περιοχής.

– Με παλιούς εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, συνταξιούχους σήμερα.

– Με τους νέους στα σχολεία.

– Με άλλους εργαζόμενους αυτοαπασχολούμενους, μικρομαγαζάτορες στην περιοχή.

Επιδιώκει να διασπάσει το μέτωπο που έχει δημιουργηθεί με άλλα σωματεία της περιοχής, με ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και διάφορους φορείς και συλλόγους του λαϊκού κινήματος.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά το γεγονός ότι έχει αμολήσει το μηχανισμό της, δεν έχει καταφέρει να διασπάσει το μέτωπο των εργαζομένων. Παρά το ότι αξιοποιεί τις υπαρκτές διαφορές, οικονομικές κυρίως, μεταξύ των εργαζομένων, για τις οποίες ευθύνονται αποκλειστικά οι κυβερνήσεις. Αφού, για το ότι άλλο μισθό παίρνουν οι εργαζόμενοι με τις παλιές συμβάσεις και άλλο οι νέοι με τις νέες συμβάσεις, άλλο μισθό οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες κ.λπ., δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι γι’ αυτό.

Αξιοποιεί όμως και τις διαφορετικές συνθήκες εργασίας των ίδιων των εργαζομένων, όπως είναι η πιο σκληρή δουλειά στο εργοστάσιο από τη δουλειά στα γραφεία. Οι εργαζόμενοι όμως, μέσα από το περιεχόμενο που έχουν αποφασίσει να δώσουν στον αγώνα τους, έχουν καταφέρει να κρατήσουν αυτό το μέτωπο σε ενότητα. Μπορεί βέβαια αυτό το μέτωπο να μην είναι αυτό που θα θέλαμε, για να ανατρέψει τα πάντα, αλλά έχει πραγματικά τις προϋποθέσεις να χαλάσει τα σχέδια της ΝΔ, που είναι τα σχέδια διαχρονικά των κυβερνήσεων και είναι σχέδια του κεφαλαίου.

Ξέρουμε πως σήμερα δεν είναι εύκολο να πεις “κατεβαίνω σε συλλαλητήριο” για έναν εργασιακό χώρο, από τη Στερεά στην Αθήνα και να συσπειρώσεις νέους, γυναίκες εργαζόμενους από άλλα εργοστάσια, μικρομαγαζάτορες. Πρέπει όμως να γίνει.

Βεβαίως, αν πάρει και πιο γενικά χαρακτηριστικά, μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πολιτικό κόστος, όχι μόνο στη ΝΔ, αλλά συνολικά στην πολιτική όλων των αστικών κομμάτων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και απαξιώνουν τη ΛΑΡΚΟ.

Γι’ αυτό χτυπούν τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ με δημοσιεύματα ότι είναι καλοπληρωμένοι, για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις αποσυσπείρωσης. Γι’ αυτό ο ειδικός διαχειριστής μέσα από ανακοινώσεις, το παίζει υπερασπιστής των φτωχών και των αδυνάτων, θέλει να διασπάσει αυτό που έχουν καταφέρει με πείσμα μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ.

Η καλύτερη απάντηση που έδωσαν οι εργαζόμενοι σε αυτή την κατάπτυστη ανακοίνωση που έβγαλε ο ειδικός διαχειριστής και προβοκάρει επί της ουσίας όλους τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και προσπαθεί να τους διασπάσει, είναι η μαζική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στην κατάληψη και στο μπλοκάρισμα. Όπου όλοι μαζί με ένα στόμα μια φωνή είπαν “όλοι για έναν και ένας για όλους”.

Είναι η συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής και ευρύτερα σ’ αυτόν τον αγώνα, που μπορεί στην πράξη να τους χαλάσει τα σχέδια.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν ακούσει πολλά και θα ακούσουν ακόμη περισσότερα.

Αντίδοτο, όμως, στο δηλητήριο που ρίχνει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, είναι το κρυστάλλινο περιεχόμενο του αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, η εξειδίκευση των αιτημάτων, που αν υλοποιηθούν αμέσως τώρα, δεν θα κερδίσουν μόνο οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, αλλά θα κερδίσει όλος ο λαός της περιοχής, όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας μας.

Φίλες και Φίλοι

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Απόψε από δω, από τη Λάρυμνα, θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, σε όλους τους εργάτες, τους άνεργους, τους αυτοπασχολούμενους επαγγελματίες, τους μαγαζάτορες, τους φτωχούς αγρότες, στα νέα παιδιά και τις γυναίκες.

Προσπεράστε τα εμπόδια που σας βάζουν, κρατήστε αυτό το μέτωπο, την ενότητα μέχρι το τέλος. Μπορείτε να διευρύνετε κι άλλο αυτό το μέτωπο, αυτή τη συσπείρωση, υπάρχουν οι προϋποθέσεις.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ξέρει πως δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, οι οποίοι την έχουν αναγκάσει, καθημερινά μέσω των υπουργών της, να μιλάει για τη ΛΑΡΚΟ.

Επόμενος σταθμός για την παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων, αλλά και τη μεγαλύτερη συσπείρωση και άλλων εργαζομένων είναι το συλλαλητήριο που θα γίνει το Σάββατο 13 του Ιούνη στο Σύνταγμα.

Η επιτυχία του θα κριθεί, κυρίως από τη συσπείρωση που θα πετύχουν οι εργαζόμενοι και από τη συμμετοχή των ίδιων των οικογενειών τους, των κατοίκων της περιοχής.

Οι μέχρι σήμερα κινητοποιήσεις που συμμετείχαν νέοι, γέροι και παιδιά, αλλά και πολλοί εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, έχουν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να κλιμακωθεί αυτός ο αγώνας μέχρι να οδηγήσει σε υποχώρηση την κυβέρνηση. Μία τέτοια προοπτική πραγματικά θα έδινε ώθηση στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, θα δημιουργούσε νέα δεδομένα για νέους αγώνες.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.

Ο αγώνας της ΛΑΡΚΟ του ‘77, σίγουρα δεν πήγε χαμένος. Το λέω αυτό γιατί πολλοί καλοθελητές -και σήμερα όπως και στο παρελθόν- λένε: “Και τι έγινε, έκαναν αγώνα, κέρδισαν κάτι, όμως τα προβλήματα δεν λύθηκαν”.

Κατ’ αρχήν και μόνο ότι οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ κέρδισαν, αυτό από μόνο του κάτι λέει. Έβαλαν όμως και παρακαταθήκη για την εξέλιξη, για την πείρα που πρέπει να κατακτά η εργατική τάξη, μέσα από μικρούς και μεγάλους αγώνες. Ταυτόχρονα, όμως αναδεικνύει τη σοβαρή επισήμανση και σύγχρονη ανάλυση – επεξεργασία του ΚΚΕ, που έχει μελετήσει όλη αυτή την πείρα: Ότι η εργατική τάξη, πρέπει να πάει αυτό τον αγώνα μέχρι τέλους.

Διότι επιμέρους κατακτήσεις που πάρθηκαν με ηρωικούς και σκληρούς ταξικούς αγώνες, σε άλλη περίοδο και φάση εξέλιξης, η αστική τάξη, ιδιαίτερα μετά το ιστορικό πισωγύρισμα που έγινε, παίρνει τη ρεβάνς και προσπαθεί να τα πάρει όλα πίσω.

Τα καταφέρνει, όσο το εργατικό κίνημα δεν έχει σωστή στρατηγική, όσο δεν συνειδητοποιείται από την εργατική τάξη, ότι από τη στιγμή που έγινε τάξη για τον εαυτό της, έχει το ιστορικό καθήκον να οδηγήσει όλα τα καταπιεζόμενα στρώματα της κοινωνίας στην έφοδο στους ουρανούς, για την οριστική και αμετάκλητη νίκη.

Σήμερα, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, πρώτα απ’ όλα μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στα εργοστάσια, τις στρατηγικές υποδομές, είναι εγγύηση για ισχυρή πίεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική διάλυσης, ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ, στην πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλιακών συμφερόντων.

Μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλύτερα και εμείς και τα παιδιά μας.

Η πατρίδα μας έχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, γιγαντιαίες επιχειρήσεις σε μία σειρά κλάδους, έχει έμπειρο εργατικό, επιστημονικό, τεχνικό δυναμικό έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές και ορυκτό πλούτο. Έχει δηλαδή όλες τις δυνατότητες, όλες τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη και παραγωγή με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Όσο κυριαρχούν τα μονοπώλια και το σύστημα αυτό, δηλαδή ο καπιταλισμός, αυτές οι δυνατότητες καταστρέφονται. Θα οδηγούμαστε από τη μια οικονομική καπιταλιστική κρίση στην άλλη και τελικά θα την πληρώνει μόνον ο λαός.

Έτσι και σήμερα. Μετά από μια μικρή ανάκαμψη, ξαναβυθιζόμαστε πάλι στην κρίση. Κι αυτό γίνεται γιατί, εκτός των άλλων, η οικονομία στηρίζεται και σε σαθρά θεμέλια: Κυρίως στον Τουρισμό και τις Μεταφορές, στην εξωστρέφεια όπως τη λένε.

Και γι’ αυτό θα την πληρώσουμε πιο βαριά λόγω της επίδρασης που έχει η διεθνής και ευρωπαϊκή κρίση σε μια τέτοια οικονομία.

Τη στιγμή που έπρεπε κυρίως να στηριζόμαστε στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, στον ορυκτό πλούτο, στην αγροτική παραγωγή και ενισχυτικά φυσικά στον τουρισμό κ.ά.

Γι’ αυτό και λέμε: Η ΛΑΡΚΟ μπορεί και πρέπει να συνεχίσει τη λειτουργία της, ως ο μοναδικός φορέας σιδηρονικελούχων μεταλλευμάτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, καλύπτοντας πάνω από το 5% της Ευρωπαϊκής Αγοράς.

Προϋπόθεση για να συνεχίσει όμως τη λειτουργία της, είναι η αξιοποίηση προς όφελος του λαού των μεταλλευτικών προϊόντων, όπως η αξιοποίηση του εγχώριου νικελίου, μέσα από την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και η μελετημένη χρήση του ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία, που θα μπορούσε να καλύψει ένα μεγάλο εύρος σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για τη βιομηχανία και παραγωγή ιατρικών ειδών, ειδών οικιακής χρήσης, υλικών για σύγχρονες κατασκευές, πρώτες ύλες για μεταφορικά μέσα κ.ά.

Σε αυτή την κατεύθυνση αξιοποίησης των δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ και γενικότερα των μεταλλευτικών πόρων, μπορεί να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.

Αυτός ο προσανατολισμός στη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ και της αξιοποίησης των μεταλλευτικών πόρων έρχεται σε σύγκρουση με την καπιταλιστική παραγωγή, με τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, που σκοπός τους είναι το κέρδος λίγων σε βάρος των πολλών.

Μόνο όταν ο μεταλλευτικός πλούτος, η ΛΑΡΚΟ, όπως και όλα τα άλλα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία μπορεί να υπάρξει προοπτική για την πραγματική ευημερία του λαού μας, των εργατών της ΛΑΡΚΟ και των παιδιών τους.

Στη νέα κοινωνία, με την εργατική τάξη και το λαό πραγματικά στην εξουσία και το ΚΚΕ στη διακυβέρνηση της χώρας, με κοινωνικοποίηση και κεντρικό σχεδιασμό, τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του, όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Δηλαδή, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε οικονομία, επιστήμη, τεχνολογία, πολιτισμό, διασφαλίζοντας ένα ανώτερο επίπεδο ζωής για μας και τα παιδιά μας.

Γι’ αυτή την κοινωνία αξίζει σήμερα να παλέψουμε! Είμαστε μαζί σας. Κάθε μέρα κάθε ώρα».