«Παρακολουθώ την πολιτική και αναμένω αν υπάρξει κάποια πρόταση που θα με ενδιέφερε»

  Ήταν 3 Αυγούστου του 1996 όταν η κορυφαία αθλήτρια της Ανατολικής Στερεάς και μια από τις μεγαλύτερες πανελλαδικά με απόδοση 2.03 cm στο άλμα σε ύψος έκανε υπερήφανη την Ελλάδα φορώντας στο στήθος το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα,  των ΗΠΑ.

Ήταν η τελευταία ημέρα των αγώνων και μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα δεν είχε καταφέρει να διακριθεί στο στίβο. Μέχρι που ξεκίνησε το άλμα σε ύψος γυναικών… Οι  ειδικοί του αθλήματος δεν έδιναν μεγάλες ελπίδες διάκρισης στην  28χρόνη, τότε, Νίκη , αν και προερχόταν από τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου την   ίδια χρονιά με 1,96 cm

Όμως το κορίτσι με το ζεστό χαμόγελο στα χείλη και την απέραντη δύναμη στην ψυχή τους διέψευσε.

Η Νίκη Μπακογιάννη, η Νίκη της Λαμίας και  της Στερεάς, η Νίκη της Ελλάδας σήκωσε στην πλάτη της όλη τη Χώρα και πέταξε μαζί της στην αιωνιότητα με το άλμα 2.03 cm που την έφερε στην 2η θέση, πίσω από την Βουλγάρα Κονσταντίνοβα που πέτυχε απόδοση 2.05 cm.

Φώτης Μπελέρης για το περιοδικό

“Επιχειρώ στη Στερεά”

«Και στις δύο στιγμές τα συναισθήματα ήταν έντονα»

ΩτΦ: Αν και είστε η μοναδική αθλήτρια με ολυμπιακό μετάλλιο στη Στερεά Ελλάδα εντούτοις δεν σας βλέπουμε συχνά στα τοπικά ΜΜΕ , αλλά ακόμη και στα αθηναϊκά οι εμφανίσεις σας είναι ελάχιστες. Είναι επιλογή σας αυτό;

Νίκη Μπακογιάννη :  Είμαι όντως γέννημα – θρέμμα της Περιφέρειας μας, από μικρή στους στίβους της Ελλάδας. Κύριος λόγος που δεν ασχολούμαι με τα ΜΜΕ είναι ότι οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μου το επέτρεπαν καθώς είμαι μητέρα δύο παιδιών. Κατά καιρούς και αν υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος δίνω συνεντεύξεις, όπως η συμμετοχή μου σε διάφορα αθλητικά γεγονότα και προγράμματα.

ΩτΦ : Πότε αισθανθήκατε μεγαλύτερη χαρά και υπερηφάνεια, όταν φορέσατε στο στήθος το ολυμπιακό μετάλλιο ή όταν τότε που  επιστρέψατε «πέσανε τα τείχη» κατά τη διάρκεια της διαδρομής σας στους δρόμους των Αθηνών με ανοικτό αυτοκίνητο και τον κόσμο να σας αποθεώνει;

Νίκη Μπακογιάννη:  Το 1996 έζησα στιγμές απίστευτες, και μοναδικές. Ο αγώνας ήταν για μένα η επιβράβευση της προσπάθειας μου όλα αυτά τα χρόνια. Ένα ολυμπιακό μετάλλιο είναι όνειρο για κάθε αθλητή και όταν το πραγματοποιεί αισθάνεται μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Εγώ αισθάνθηκα και υπερηφάνεια γιατί  είμαι Ελληνίδα και η χώρα μου γέννησε τους ολυμπιακούς αγώνες.  Η επιστροφή στην Ελλάδα και η υποδοχή του κόσμου ήταν κάτι που δεν το περίμενα, ήταν μεγάλη η συγκίνηση μου και χάρηκα που κάναμε ένα έθνος να νιώσει συναισθήματα χαράς και υπερηφάνειας. Όταν αγωνιζόμαστε πάντα νιώθουμε την Ελλάδα την χώρα μας, αυτή τη μικρή χώρα  που έχει δώσει τόσα πολλά σε πολλούς τομείς σε παγκόσμιο επίπεδο. Και στις δύο στιγμές τα συναισθήματα ήταν έντονα.

«…είχα πίστη στον εαυτό μου παρόλο που πολλοί δεν πίστευαν σε μένα…»

ΩτΦ: Είστε καταγεγραμμένη στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες ως η αθλήτρια με τη μεγαλύτερη διαφορά (33 πόντοι) σωματικού ύψους (1.70μ.) από το ύψος που πήδηξε (2.03μ.). Το σχόλιό σας…

Νίκη Μπακογιάννη:  Το ρεκόρ Γκίνες είναι κάτι σημαντικό για μένα,  όμως οι αγώνες είναι αυτοί που μετράνε. Εκεί αγωνίζονται όλες οι αθλήτριες με διαφορετικά σωματικά ύψη. Εγώ έχω κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ σωματικού ύψους και επίδοσης, αν ήμουν πιο ψηλή ίσως να είχα κάνει και πάνω από 2.03μ που είναι και η ατομική μου επίδοση.

ΩτΦ : Μετά από εσάς δεν είδαμε κάποια άλλη αθλήτρια με σημαντικές αποδόσεις στο άλμα σε ύψος. Τι θεωρείτε ότι έφταιξε και δεν υπήρξε συνέχεια;

Ν .Μ . :   Μετά από εμένα υπήρξαν κάποιες αθλήτριες που έκαναν καλές επιδόσεις . Υπάρχουν και τώρα κάποιες μικρές σε ηλικία αθλήτριες που κάνουν αξιόλογες επιδόσεις.  Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να βγάζει κάθε χρόνο αθλητές υψηλού επιπέδου.  Χρειάζεται προγραμματισμός και άνθρωποι που αγαπούν τον στίβο και έχουν γνώσεις. Εγώ προσωπικά έκανα μεγάλη προσπάθεια και είχα πίστη στον εαυτό μου παρόλο που πολλοί δεν πίστευαν σε μένα. Συνάντησα πολλά εμπόδια, άλλαξα πολλούς προπονητές, πήγα να γυμναστώ στο εξωτερικό, έφυγα μικρή από τη Λαμία και ζούσα για πολλά χρόνια στους ξενώνες του ολυμπιακού σταδίου,  το πρωί πήγαινα σχολείο και το απόγευμα έκανα προπόνηση. Διακοπές δεν έκανα ποτέ γιατί είχα αγώνες, Πάσχα, Χριστούγεννα πήγαινα για προπόνηση στο εξωτερικό, τη σχολή μου τα ΤΕΦΑΑ  την τελείωσα  μετά από 8 χρόνια γιατί μου ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω τα μαθήματα αφού έλειπα συχνά για αγώνες. Και όλα αυτά τα χρόνια του Αθλητισμού δεν μπορούσα να κάνω και κάτι άλλο,  έπρεπε να είμαι αφοσιωμένη σε αυτό που έκανα. Οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας έχουν ένα αποτέλεσμα, όσοι δουλεύουν πάνε πάντα ψηλά.’ Αυτό μου έμαθε ο αθλητισμός όλα αυτά τα χρόνια.

ΩτΦ : Το γεγονός ότι ως αθλήτρια δεν ήσασταν ιδιαίτερα ψηλή έπαιξε κάποιο ρόλο στη γενική σας επίδοση;

Ν. Μ . :   Το γεγονός ότι δεν ήμουν τόσο ψηλή έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να μην μπορώ να κάνω μεγαλύτερες επιδόσεις. Σίγουρα μια αθλήτρια με σωματικό ύψος 1.80-1.85cm έχει μεγαλύτερο κέντρο βάρους και ευκολία. Μετά από χρόνια σκέφτηκα ότι μια επίδοση 2.05-2.06 cm θα μπορούσα να την κάνω και αυτό γιατί πέρα από το σωματικό ύψος είχα σε υψηλό επίπεδο όλους τους άλλους  παραμέτρους όπως ταχύτητα, μυϊκή συναρμογή,  δύναμη, αλτικότητα, ψυχολογία. Μια ψηλή αθλήτρια δεν μπορεί να έχει όλα τα παραπάνω σε υψηλό βαθμό,  θα υστερεί σε κάτι λόγου των μεγάλων άκρων που έχει τα οποία είναι δύσκολο να ελέγξει.

ΩτΦ : Σας στεναχώρησε το γεγονός ότι τελικά δεν καταφέρατε να αγωνιστείτε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004;

Ν. Μ. :   Στην Αθήνα το 2004 δεν αγωνίστηκα λόγου τραυματισμού, έκανα μια προσπάθεια μετά από τη γέννηση των δύο παιδιών μου αλλά δεν τα κατάφερα. Σε 1,5 χρόνο είχα γεννήσει δύο παιδιά και είχα μείνει πίσω από προπόνηση. Ήταν δύσκολο για μένα το καθημερινό πρόγραμμα, παρόλα αυτά κατέβηκα σε αγώνες στο κλειστό στίβο όπου βγήκα πρώτη στο πρωτάθλημα με επίδοση 1.87 cm. Δυο μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς έπεσα και έπαθα κάταγμα, έμεινα πίσω από προπόνηση κάνοντας θεραπείες αλλά δεν μπόρεσα να κάνω άλματα με συνέπεια να μην αγωνιστώ. Μετά το 2004 σταμάτησα και το 2006-08 ασχολήθηκα με την προπονητική. Τώρα ασχολούμαι με εκγύμναση παιδιών στην Ακαδημία στίβου  που έχω κάνει στο ολυμπιακό στάδιο.

«ότι μπορεί κάποιος αθλητής να κάνει επιδόσεις υψηλές και χωρίς να κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών»

ΩτΦ : Κατά γενική ομολογία το ντόπινγκ έχει γίνει μάστιγα για τον αθλητισμό. Τελικά μπορεί να εξαλειφτεί; Και κάτι ακόμη. Μπορεί σήμερα κάποιος αθλητής-τρια να κάνει πρωταθλητισμό σε παγκόσμιο επίπεδο και να είναι «καθαρός;»

Ν. Μ. :   Στη σημερινή εποχή γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο μια προσπάθεια για την εξάλειψη του ντόπινγκ, οι έλεγχοι που γίνονται σε αθλητές υψηλού επιπέδου είναι συχνοί και πολλοί. Η άποψη μου είναι ότι μπορεί κάποιος αθλητής να κάνει επιδόσεις υψηλές και χωρίς να κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών. Όταν κάνει κάποιος προπονήσεις σε καθημερινή βάση και ξεπερνάει τα όρια του χρειάζεται υποστήριξη από βιταμίνες, αρκεί να γνωρίζει και να έχει γνώση και να ενημερώνει τους υπεύθυνους γιατρούς. Ο προπονητής και ο γιατρός της ομάδας καθώς το Εσκαν και η παγκόσμια ομοσπονδία θα πρέπει να γνωρίζουν για οτιδήποτε παίρνει ο αθλητής για να μην υπάρξουν θέματα. Θα πρέπει να ενημερώνει για οτιδήποτε σχετικά με αυτό το θέμα. Οι νέοι αθλητές θα πρέπει να μάθουν να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις και να αγωνίζονται. Είναι μια εκπαίδευση που θα πρέπει να γίνεται στα σχολεία για το πως αγωνίζεται κάποιος.

ΩτΦ: Μετά τα γνωστά σκάνδαλα με τα αναβολικά η ελληνική πολιτεία έκρινε ότι πρέπει να κόψει πολλά από τα προνόμια που είχαν μέχρι τότε οι πρωταθλητές και κυρίως αυτοί που καταλάμβαναν πρωτιές σε ολυμπιάδες και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ποια είναι η γνώμη σας;

Ν. Μ. :   Η πολιτεία έκοψε κάποια προνόμια αθλητών, θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να τα κόψει όλα και να τα μειώσει. Η πρόταση μου είναι ότι πρέπει να δίνονται σε αθλητές υψηλού επιπέδου κάποια προνόμια σε σπουδές και για εργασία καθώς και υποτροφίες σε ανερχόμενους αθλητές.  Όταν κάποιος ασχολείται για πάνω από 10-15 χρόνια με το πρωταθλητισμό έχει εμπειρίες και γνώσεις και είναι χρήσιμος για τις νέες γενιές, δεν τον βγάζεις έξω από το σύστημα, τον εκπαιδεύεις  και τον χρησιμοποιείς. Στην Ελλάδα έχουμε δει πολλούς  ανθρώπους να ασχολούνται σε αντικείμενα που δεν έχουν

γνώσεις.

«Δεν γνωρίζω γιατί δεν έδωσαν το όνομά μου σε στάδιο της Λαμίας…»

ΩτΦ: Ως κορυφαία αθλήτρια έχετε τιμηθεί από την πολιτεία και τους θεσμούς της αρκετές φορές. Μάλιστα, στην Καλαμάτα υπάρχει στάδιο που φέρει το όνομά σας. Στην Περιφέρειά μας όμως και στην ιδιαίτερη πατρίδα σας , τη Φθιώτιδα, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο αν και παλαιότερα είχε ανοίξει μια συζήτηση. Γιατί;

Ν. Μ. :   Στη Καλαμάτα πήγαινα για πολλά χρόνια για προπόνηση και αγώνες  και τη θεωρώ αγαπημένη πόλη. Εκεί κάποιοι άνθρωποι έφτιαξαν ένα χώρο και έδωσαν το όνομα μου, κάτι που είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα. Στη Λαμία δεν έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο.  Μετά την επιστροφή μου από την Ατλάντα μου είχαν πει από τη δημοτική αρχή ότι θα έφτιαχναν  κάτι.   Δεν γνωρίζω γιατί δεν το  έκαναν.  Μια μέρα βρήκα τυχαία  το έγγραφο που μου είχαν δώσει τότε,  την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου. Κάποιοι άνθρωποι του Αθλητισμού από τη Λαμία πριν χρόνια με πλησίασαν και μου είπαν να κάνουν μια πρόταση  να δοθεί το όνομα μου στο νέο στάδιο της Λαμίας. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι   αρμόδιοι για αυτό το θέμα είναι η δημοτική αρχή .

ΩτΦ: Έχετε μπει ποτέ στη λογική να ασχοληθείτε με την πολιτική; Σας έχουν κάνει κάποια πρόταση;

Ν. Μ. :  Μου έχουν γίνει προτάσεις να ασχοληθώ με τη πολιτική από διάφορα κόμματα παλιότερα.  Παρακολουθώ και αναμένω αν υπάρξει κάποια άλλη πρόταση που θα με ενδιέφερε. Η εποχή μας τώρα θέλει νέους ανθρώπους με ιδέες και γνώστες στο αντικείμενο τους. Για να φτιάξεις κάτι από την αρχή θέλει βήμα – βήμα,  να αλλάξουν οι νοοτροπίες και δεδομένα και να δομήσουν νέα. Όλο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα εκεί οδηγεί. Αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει τα παλαιότερα χρόνια γίνονται τώρα και όλες μαζί. Όποιος γνωρίζει ιστορία ξέρει ότι η ζωή είναι ένας κύκλος, και μια νέα τάξη πραγμάτων ξεκίνησε. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλή η κακή αυτό θα φανεί στο μέλλον.

«Η εποχή μας τώρα θέλει νέους ανθρώπους με ιδέες και γνώστες στο αντικείμενο του…»

ΩτΦ: Ζούμε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που ιστορικά έχει περάσει η Ελλάδα. Πόσο θεωρείτε ότι έχει επηρεάσει τον αθλητισμό γενικότερα;

Ν. Μ. :  Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τον Αθλητισμό. Δεν υπάρχουν κονδύλια για αθλητισμό, και για νέα στάδια. Το Ολυμπιακό στάδιο είναι στη χειρότερη κατάσταση που υπήρχε ποτέ όπως και όλα τα ολυμπιακά ακίνητα. Υπάρχουν βέβαια ιδιώτες που βοηθούν και ιδρύματα.Η Ελλάδα χει ανάγκη από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, και να έχουν ένα σχέδιο ένα πλάνο για το που πάμε. Στην προπόνηση έχουμε ένα ετήσιο η τετραετή  προγραμματισμό για να ξέρουμε τι κάνουμε κάθε μέρα,  κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Παρακολουθούμε τι κάνουμε καθημερινά, αν κάτι δεν μας βγαίνει το αλλάζουμε. Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας να είμαστε έτοιμοι για κάθε αλλαγή, και να προσπαθούμε περισσότερο. Όποιος δουλεύει ανταμείβεται.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε στην Λαμία και κατάγεται από το Βούζι Δομοκού.

Είναι μητέρα δύο παιδιών ηλικίας 16 και 15 ετών.

Είναι καθηγήτρια φυσικής Αγωγής και στρατιωτικός στην Πολεμική Αεροπορία.

Υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της εθνικής ομάδας στίβου της Ελλάδας, ξεκίνησε τον αθλητισμό όταν ήταν μαθήτρια του γυμνασίου και από τα πρώτα της χρόνια είχε σημαντικές διακρίσεις.

  Ο άνθρωπος που την προώθησε στον αθλητισμό ήταν ο Πέτρος Παννοπουλος γυμναστής του σχολείου της, ο πρώτος προπονητής της ήταν ο Αθανάσιος Καραγιωργος και μετέπειτα ο Οδυσσέας Παπατωλης, ο Κλάους Σλοτκε, ο Παναγιώτης Πανάγος, και ο Ιωάννης Κουτσογιανοπουλος.

Το 1984 έκανε το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ  νεανίδων και αργότερα στις γυναίκες. Κατέχει τα Πανελλήνια ρεκόρ έως και σήμερα στις γυναίκες με επίδοση 2.03cm και στις νεάνιδες με επίδοση 1.85cm. Έχει κερδίσει 13 φορές την πρώτη θέση στο άλμα εις Ύψος σε πανελλήνιους αγώνες στη κατηγορία των γυναικών σε ανοικτό στίβο.

Κέρδισε την πρώτη θέση σε βαλκανικούς αγώνες ανοικτού στίβου τέσσερις φορές,και έχει κερδίσει μετάλλια σε μεσογειακους αγώνες τρεις φορές.

Δεύτερη θέση σε πανευρωπαικους αγώνες το 1996,και τη μεγαλύτερη διάκριση της την έκανε στους ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996 όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο με επίδοση 2.03cm.

Έχει συμμετάσχει στους ολυμπιακούς το 1992,1996 και 2000,σε παγκόσμια πρωτάθλημα, πανευρωπαϊκους αγώνες, μεσογειακους αγώνες και σεβαλκανικούς.

 Βραβεύτηκε δύο φορές καλύτερη αθλήτρια της Ελλάδας από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου το 1989 και 1996.

Απο τον Πρόεδρο την Ελληνικής Δημοκρατίας για την προσφορά της στον Αθλητισμό με το Χρυσό Σταύρο του  Τάγματος  του Φοίνικος,  καθώς και με το Μετάλλιο Αξίας και Τιμής.

 Από το Δήμο Αθηναίων με το χρυσό μετάλλιο Αξίας της πόλεως.

Τιμήθηκε από την βουλή των Ελλήνων, το ΣΕΓΑΣ, και  άλλoυς φορείς της Ελλάδας.

Υπήρξε μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και του ΕΣΚΑΝ, καθώς και πρόεδρος του Συλλόγου των Ολυμπιονικών.

Σήμερα ασχολείται με την εκγύμναση παιδιών στην Ακαδημία στίβου που έχει δημιουργήσει στο ΟΑΚΑ, συμμετέχει σε εκπαιδευτικά προγράμματα της Ολυμπιακής Ακαδημίας της Ελλάδας καθώς και δικά της προγράμματα, ομιλίες σε σχολεία  με σκοπό την προαγωγή του Αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αξιών στα παιδιά και στους νέους.

Ασχολείται  και με προγράμματα και ομιλίες  προσωπικής ανάπτυξης, ψυχολογίας και φιλοσοφίας.