ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ «Ολέθριο το ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα υποστηρίζει η τ.Βουλευτής κ. Α.Μανδρέκα: «Να επικρατήσει η λογική!»

«Όχι, οι Έλληνες δεν θα παίξουν την τύχη τους στα ζάρια! Θα πουν ΝΑΙ στο μέλλον της πατρίδας και το δικό τους!», λέει με βεβαιότητα η τ.Βουλευτής κ. Ασπασία Μανδρέκα σε συνέντευξη που παραχωρεί αποκλειστικά για το επικείμενο δημοψήφισμα, αν και εφόσον γίνει, την ερχόμενη Κυριακή.

Τονίζει ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός, εγκλωβισμένος στις αρχές της πολιτικής του ταυτότητας, δηλαδή τον κρατισμό και όλες τις στρεβλώσεις του πελατειακού κράτους, επέλεξε ένα πρόγραμμα με υφεσιακή για την οικονομία κατεύθυνση.

Επιπλέον, υποστηρίζει ότι «θα χαθεί η οικονομική βοήθεια, και όλα εκείνα τα χρήματα για τα δημόσια έργα, τα χρήματα από τις επιδοτήσεις, από το ΕΣΠΑ, (46 δις), τα Αναπτυξιακά προγράμματα, όπως το πακέτο Γιούνκερ, (35 δις για την Ελλάδα), κ.λ.π.».

Αναρωτιέςται αν «πρέπει, να δούμε τους λομπίστες της δραχμής, που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια από τη χώρα τουλάχιστον 300 δισεκατομμύρια ευρώ, να αγοράζουν το σπίτι του καθενός μας για ένα κομμάτι ψωμί, αν ξαναγυρίσουμε στη δραχμή;»

Αναφερόμενη στη στάση του διαδόχου της σχολιάζει ότι «ο Βουλευτής, εφόσον παίρνει την ευθύνη και καλεί τον κόσμο να ψηφίσει ΟΧΙ, είχε και την αντίστοιχη ευθύνη και υποχρέωση να εξηγήσει στους πολίτες τί επιπτώσεις θα επιφέρει αυτό το ΟΧΙ στην ελληνική αλλά και την τοπική κοινωνία την επόμενη μέρα.

Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν το κάνει ο κ. Κωστοπαναγιώτου. Λυπάμαι, αλλά δεν θεωρώ υπεύθυνη στάση να ποντάρει κάποιος στην άγνοια που έχει ο κόσμος σε ένα τόσο εξειδικευμένο ζήτημα. Δεν μπορεί να ποντάρει κάποιος στην απελπισία και την απογοήτευση που μπορεί να έχουν οι πολίτες και να τους λέει παραπλανητικά, ότι δήθεν θα στείλουν, απλώς, ένα …«ηχηρό μήνυμα».

Όχι, οι Έλληνες δεν θα παίξουν την τύχη τους στα ζάρια! Θα πουν ΝΑΙ στο μέλλον της πατρίδας και το δικό τους!», τονίζει η κ. Μανδρέκα.

«Ο κ. Τσίπρας φοβήθηκε τις ιδεοληψίες που διακατέχουν το κόμμα του και πολλά από τα στελέχη του καθώς και το πολιτικό κόστος»

ΩτΦ: Δημοψήφισμα λοιπόν. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα το πραγματικό ερώτημα που μπαίνει είναι «ναι ή όχι στο ευρώ». Τι θα σημάνει το «όχι» και τι το «ναι»;

Α.Μ.: Δυστυχώς, κυρία Γιαννούλη, βρεθήκαμε να μιλήσουμε τη στιγμή που η χώρα μας περνά τις πιο δραματικές ώρες που έχει περάσει ποτέ της.

Πράγματι, ο Έλληνας Πρωθυπουργός κατά παράβαση της λαϊκής εντολής που του παρασχέθηκε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και τον εξουσιοδοτούσε για σκληρή διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της χώρας αλλά λύση εντός ευρώ και διασφάλιση της παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, εντελώς αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Θα πρέπει, βέβαια, να επισημάνουμε, ότι τόσο ο ίδιος, όσο και τα ανώτατα Κυβερνητικά στελέχη διαβεβαίωναν μέχρι και προχθές ότι η συμφωνία με τους δανειστές μας είναι προ των πυλών, ακούστηκε ακόμη και ότι αυτή καθαρογράφεται, (!!!), και κατά συνέπεια δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας για τους Έλληνες πολίτες. Παρόλα αυτά μετά από 5 μήνες «υπερήφανων» διαπραγματεύσεων προκρίθηκε από τον Πρωθυπουργό και το Υπουργικό Συμβούλιο η … «λύση» του δημοψηφίσματος. Μια απόφαση υψηλού ρίσκου για τη χώρα.

Αρχικά, έχω να εκφράσω την άποψη ότι με το δημοψήφισμα ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του απεκδύεται την ευθύνη που εκ της θέσεώς του έχει αλλά και πρέπει να επιδείξει – γι αυτό άλλωστε τον ψήφισε ο Ελληνικός Λαός – και μετακυλύει την ευθύνη αυτή στις πλάτες των απλών πολιτών. Και αυτό γιατί στην πραγματικότητα δείλιασε, φοβήθηκε, ενώπιον της πρότασης συμφωνίας με μέτρα 8 δις που ο ίδιος υπέβαλε και η οποία στην ουσία της ήταν ίδια, πάνω – κάτω, με αυτή των δανειστών που υποβλήθηκε ως αντιπρόταση.

Είναι πασιφανές ότι ο κ. Τσίπρας φοβήθηκε τις ιδεοληψίες που διακατέχουν το κόμμα του και πολλά από τα στελέχη του καθώς και το πολιτικό κόστος. Φοβήθηκε τις ενάντιες στη συμφωνία φωνές που προέρχονταν από το ίδιο του το κόμμα. Έτσι αρνήθηκε να παραλάβει μια νέα βελτιωμένη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 Με τον τρόπο αυτό, πολύ ξεκάθαρα, έβαλε πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό συμφέρον. Φόρτωσε τη δική του πεντάμηνη λανθασμένη διαπραγματευτική πολιτική – παρωδία θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς – στις πλάτες του κοσμάκη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με το δημοψήφισμα αυτό ο κ. Τσίπρας ψάχνει απάντηση στα Κυβερνητικά και εσωκομματικά του αδιέξοδα, βάζοντας όμως την τύχη της Ελλάδας σε δεύτερη μοίρα.

Πάμε, όμως, να δούμε το επόμενο ουσιαστικό θέμα του ζητήματος. Δηλαδή, τί καλούμαστε να επιλέξουμε; Ποιό είναι, δηλαδή, το ερώτημα του Δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί, (άν θα διεξαχθεί), την ερχόμενη Κυριακή.

Σύμφωνα με το διάγγελμα του Πρωθυπουργού, κ. Τσίπρα, και την μετέπειτα απόφαση της Βουλής, το ερώτημα που θα τεθεί στο εν λόγω δημοψήφισμα είναι άν οι Έλληνες πολίτες συμφωνούν ή όχι με την πρόταση για συμφωνία που υποβλήθηκε από τους θεσμικούς μας εταίρους.

Θυμίζω ότι κατά το Σύνταγμα της χώρας μας το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα πρέπει να είναι σαφές και πραγματικό.

Ας θυμηθούμε, άλλωστε, ότι ο κ. Τσίπρας γνώριζε ότι η παράταση του προγράμματος λήγει την 30η Ιουνίου και ότι μέχρι τότε θα έπρεπε να έχει εξευρεθεί λύση με τη σύναψη μιας νέας συμφωνίας. Γνώριζε πολύ καλά, από την αρχή, και, βέβαια, πριν ανακοινώσει το δημοψήφισμα για την 5η Ιουλίου, ότι ήδη από την 30η Ιουνίου δεν θα ισχύει καμία πρόταση και επιπλέον θα σταματήσει η υποστήριξη της ρευστότητας προς τις Ελληνικές Τράπεζες του μηχανισμού ELA της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Επιπρόσθετα, και όπως ήταν αναμενόμενο, το Eurogroup του Σαββάτου, μετά τις εσωτερικές εξελίξεις, αποφάσισε τη μη παράταση του προγράμματος για τη χώρα μας καθώς και τη στήριξη των Τραπεζών με ρευστότητα μέχρι την εκπνοή του προγράμματος, δηλαδή, μέχρι την 30η Ιουνίου.

Μετά απ’ όλα αυτά ρωτώ ποιά πρόταση για συμφωνία θα αποτελέσει το αντικείμενο του δημοψηφίσματος, αφού αυτή απεσύρθη το προηγούμενο Σάββατο;

Για ποιά πρόταση θα ψηφίσει, Ναι ή Όχι, ο Έλληνας πολίτης;;;

Γίνεται κατανοητό από όλους ότι αφού δεν υπάρχει πια πρόταση συμφωνίας το δημοψήφισμα είναι άνευ αντικειμένου.

Όμως, ο Πρωθυπουργός και τα Κυβερνητικά στελέχη επιμένουν να καλούν, μετ’ επιτάσεως, τον  Ελληνικό Λαό να ψηφίσει κατά της πρότασης συμφωνίας.

Κι αναρωτιέμαι: Τόσο ψέμα πια, τόση προπαγάνδα; Τί νομίζουν πώς είναι οι Έλληνες;

Ο κ. Τσίπρας, πατάει αυτή τη στιγμή στο θυμικό του Έλληνα πολίτη, θέτοντάς του το ψευδέστατο ερώτημα αν συμφωνεί ή όχι με τη δυσβάσταχτη από μέτρα πρόταση συμφωνίας, (που και ο ίδιος είχε αποδεχθεί κατά τα 8 δις αυτής). Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν υφίσταται πια η πρόταση αυτή και το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι Ψευδεπίγραφο.

Είναι άνευ πραγματικού αντικειμένου εφόσον δεν υφίσταται πρόταση συμφωνίας.

Ο κ. Τσίπρας, σαφώς και τα γνωρίζει όλα αυτά. Αλλά όπως προανέφερα είναι Κυβερνητικά και Κομματικά εγκλωβισμένος. Έτσι, λοιπόν, προσφεύγει στην εξαπάτηση του Λαού και ενώ τον καλεί να ψηφίσει ναι ή όχι στη συμφωνία, (που δεν υπάρχει όπως είπαμε), στην ουσία «μετατρέπει» το ερώτημα του δημοψηφίσματος σε Ευρώ ή Δραχμή! 

Προσπαθεί να υποκλέψει την απόφαση του Ελληνικό Λαού «συγχέοντας», με πρόθεση να μπερδέψει τους πολίτες, τους όρους μιας ενδεχόμενης συμφωνίας με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.

Τάσσεται, δε, ευθέως, ο Πρωθυπουργός υπέρ του Όχι και ζητά από τους Έλληνες να ψηφίσουν Όχι στην Ευρώπη ενώ προτείνει ρήξη με όλους τους εταίρους μας και έξοδο από το ευρώ! Με απροσμέτρητη ανευθυνότητα προσπαθεί να απομονώσει τη χώρα από την Ευρώπη, ενώ διχάζει τον Ελληνικό Λαό και ρίχνει στις πλάτες του τις ευθύνες που δεν μπορεί να αναλάβει ο ίδιος.

Και εύλογα στο σημείο αυτό θα αναρωτηθεί ο μέσος συνετός άνθρωπος: Μήπως από την αρχή αυτός ήταν ο σκοπός του, να εξυπηρετήσει δηλαδή συμφέροντα, και ιδίως τα συμφέροντα του λόμπι της δραχμής, εσωτερικού και εξωτερικού; 

Θα πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι ότι με το δημοψήφισμα το μέγα διακύβευμα που τίθεται είναι η παραμονή ή όχι της χώρας στην Ευρωζώνη.

Επιβάλλεται τούτη την ώρα ο κάθε Έλληνας, με αίσθημα ευθύνης προς τον εαυτό του και τα παιδιά του, να αντιληφθεί την απάτη που γίνεται εις βάρος του και εις βάρος της χώρας και να κατανοήσει ότι την Κυριακή θα ψηφίσει στην πραγματικότητα για το αν επιθυμεί να είναι η Ελλάδα στη Ευρώπη ή επιθυμεί να καταστεί η χώρα μας μια τριτοκοσμική χώρα που θα εξακολουθεί να είναι χρεωμένη, χωρίς όμως να έχει στο πλευρό της κανένα σύμμαχο, κανέναν υποστηρικτή. Και μάλιστα τη στιγμή που, αφενός, η οικονομική κρίση στη χώρα είναι τεράστια, και, αφετέρου μεγάλα Εθνικά και Γεωπολιτικά ζητήματα είναι «ανοιχτά».

Θέλω να σταθώ και σε μια άλλη σημαντική πλευρά του ζητήματος. Ο Πρωθυπουργός της χώρας, κατά την συζήτηση στη Βουλή για το δημοψήφισμα, είχε υποχρέωση προς το Λαό και τη χώρα να εκθέσει και να ενημερώσει, με σοβαρότητα και ευθύνη, τί θα σημάνει για την Ελλάδα αν το επερχόμενο δημοψήφισμα καταλήξει σε Ναι και τί θα σημάνει, αντίστοιχα, αν το δημοψήφισμα καταλήξει σε Όχι.

Ήταν υποχρεωμένος να αναφερθεί στα αποτελέσματα και στις επιπτώσεις που θα επέλθουν στη χώρα στη μια ή στην άλλη περίπτωση. Επίσης, ήταν υποχρεωμένος να μιλήσει καθαρά στον Ελληνικό Λαό και να του πει, τί θα πράξει ο ίδιος και η Κυβέρνησή του στην περίπτωση που οι Έλληνες πουν Ναι αλλά και στην περίπτωση που αυτοί πουν Όχι.

Ο Πρωθυπουργός, όμως, δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Προτίμησε, να συσκοτίσει, να αποπροσανατολίσει και να επιφέρει σύγχυση περί του πραγματικού αντικειμένου του δημοψηφίσματος.

Αν υπήρχε η εκ τη θέσεώς του ευθύνη και εντιμότητα, θα έπρεπε να εξηγήσει στον λαό τί θα σημάνει για τη ζωή μας μια ενδεχόμενη έξοδος από το Ευρώ και η τυπική χρεωκοπία. Τί θα σημάνει για εμάς, όλους τους Έλληνες, η επιστροφή στη δραχμή.

Γνωρίζει, άραγε, ο κάθε Έλληνας που καλείται να ψηφίσει την Κυριακή, ότι στα 6 χρόνια της κρίσης χάθηκε συνολικά το 25% του εισοδήματός του, ενώ αν πάμε στη δραχμή θα χάσει, μόνο μέσα σε μια μέρα, κι άλλο 40 – 50% απ’ αυτό, (ΑΕΠ);

Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να ξέρει ο καθένας μας ότι με τους ίδιους μισθούς θα αγοράζουμε τα μισά από ότι αγοράζουμε σήμερα. Θα κλείσουν κι άλλες επιχειρήσεις και η ανεργία θα εκτοξευτεί.

Ή μήπως έχει την εντύπωση κανείς ότι αν πάμε στη δραχμή θα μάς χαριστούν αυτά που χρωστάμε; Το εντελώς αντίθετο! Με την έξοδο από το ευρώ δεν διαγράφεται το χρέος της χώρας, όπως διαδίδουν κάποιοι επιτήδειοι. Θα συνεχίσουμε να χρωστάμε και θα ξεπληρώνουμε το χρέος μας σε ευρώ ενώ θα έχουμε για νόμισμα μια υποτιμημένη δραχμή.

Αλλά και τα δάνεια που έχει ο καθένας από εμάς θα συνεχίσουμε να τα χρωστάμε στις Τράπεζες σε Ευρώ και θα τα ξεπληρώσουμε σε πολλαπλάσια αξία.

Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση για την οποία η Ευρώπη ήδη προετοιμάζει έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια.

Δεν είναι λοιπόν ορθό αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι, ότι δήθεν δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Μπορεί να έχουμε λίγα, αλλά αν δεν προσέξουμε μπορεί να χαθούν όλα. Και το χειρότερο, δεν θα υπάρξει η δυνατότητα να ανακάμψουμε ποτέ.

Είναι χρέος μας, λοιπόν, να καταλάβουμε! Δεν ψηφίζουμε για το αν θέλουμε τα μέτρα. Ψηφίζουμε για το αν θα μείνει η χώρα μας στην Ευρώπη. Ψηφίζουμε για το αν θα υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή προοπτική για την Πατρίδα μας.

Και το τονίζω ότι σε καμία περίπτωση το θέμα δεν είναι κομματικό. Το θέμα είναι Εθνικό.

Με ψυχραιμία, λοιπόν, Ας ξεπεράσουμε τους φόβους, τις προσωπικές δυσκολίες μας και ας μη βάλουμε την Ελλάδα και το μέλλον το δικό μας σε σκοτεινά, επικίνδυνα και αχαρτογράφητα μονοπάτια.

Πολλοί πιστεύουν ότι με το δημοψήφισμα τούς δίνεται η ευκαιρία για μία αντίδραση. Θεωρούν ότι απλά θα στείλουν ένα μήνυμα στους πιστωτές μας. Προσοχή!!! Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Η επιλογή μας δεν είναι μεταξύ της αποδοχής ή της απόρριψης ενός ευρωπαϊκού προγράμματος – μιας συμφωνίας, όπως θέλει να λέει η Κυβέρνηση, εξαπατώντας τον κόσμο. Η πραγματική επιλογή είναι μεταξύ του ευρώ και της δραχμής, μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πλήρους οικονομικού Χάους χωρίς καμιά δικλείδα ασφαλείας.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα κρίνει κυριολεκτικά την πορεία της χώρας. Δεν θα υπάρξει μετά από αυτό πισωγύρισμα. Δεν θα μας δοθεί η δυνατότητα να μετανιώσουμε για τη λάθος επιλογή μας.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν ψηφίζουμε για καμιά συμφωνία και για κανένα μέτρο. Ψηφίζουμε για την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Και πρέπει να ψηφίσουμε «Ναι» γιατί κάθε άλλη θέση είναι ολέθρια κοινωνικά και Εθνικά για την πατρίδα μας.

Πρέπει να ψηφίσουμε «Ναι» για να υπάρξει αύριο για τη χώρα μας και τα παιδιά μας.

 Όλοι μας απευθύνουμε έκκληση προς τον Πρωθυπουργό, έστω και την ύστατη στιγμή, να αναλογιστεί, τις ολέθριες συνέπειες για τη χώρα, να υπαναχωρήσει από το δημοψήφισμα και να προσέλθει εκ νέου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Υπάρχει χρόνος!

«Ναι έγιναν λάθη και τα παραδεχόμαστε! Για αυτό, άλλωστε, και χάθηκαν οι εκλογές»

ΩτΦ: Γιατί φτάσαμε εδώ;

Α.Μ.: Κατά τις εκλογές του Ιανουαρίου ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στηριζόμενος στην Ελπίδα τού, όντως, ταλαιπωρημένου Έλληνα, «υφάρπαξε» την ψήφο του και έγινε Κυβέρνηση. Και σάς βεβαιώ ότι το ρήμα «υφάρπαξε» δεν το χρησιμοποιώ από κομματική αντιδικία αλλά επειδή από την μέχρι σήμερα πορεία της η Κυβέρνηση αυτή απέδειξε με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι κορόϊδεψε τον Έλληνα ψηφοφόρο που την εμπιστεύτηκε.

Ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του, προεκλογικά, διατείνονταν ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους αυτού και μάλιστα με ένα νόμο και με ένα άρθρο. Υποσχέθηκε παράλληλα, όμως, ότι η χώρα θα συνεχίσει να έχει Ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δεσμεύτηκε να μην διακινδυνεύσει, με την πολιτική που θα ασκούσε, τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.

Επίσης, βάσισε, τους προεκλογικούς του λόγους και το πρόγραμμά του στην εξαγγελία Παροχών προς την Ελληνική κοινωνία, ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Όλοι θυμόμαστε το προεκλογικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, όμως, μετά την πάροδο έξι μηνών από τις εκλογές έχει αποδειχθεί πια από την ίδια την πραγματικότητα ότι ο κ. Τσίπρας δεν διέθετε κανένα ρεαλιστικό, κανένα συγκεκριμένο σχέδιο για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η Κυβέρνηση Σύριζα δεν εκτίμησε και δεν χειρίσθηκε ορθά την κατάσταση. Η πεντάμηνη καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμικούς μας εταίρους, οι παλινωδίες, ο ερασιτεχνισμός, η διγλωσσία εντός και εκτός της χώρας, η άγνοια του πώς λειτουργούν οι θεσμοί στους οποίους ανήκουμε, οι λεονταρισμοί, η έλλειψη σεβασμού και οι πρωτοφανείς ύβρεις προς τους εταίρους, ανέβασαν το «λογαριασμό» της χώρας μας στα ύψη. Ενώ στο μεταξύ βλέποντας ότι το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ρευστότητα προέβη σε κινήσεις που δεν είχαν γίνει ποτέ, ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές της χώρας. Δέσμευσε, δηλαδή, όλα τα διαθέσιμα των οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης. Έβαλε «χέρι» στα χρήματα των Δήμων, των

των Περιφερειών, των Νοσοκομείων, των Πανεπιστημίων, κ.λ.π. και αυτό, δίχως άλλο, λέγεται εσωτερικός δανεισμός.

Και θα το πω πολύ απλά. Στο τέλος του 2014, με τις συνθήκες τις οικονομικές που επικρατούσαν τότε, είχαμε ως δεδομένο το πρωτογενές πλεόνασμα του 3% του ΑΕΠ για το έτος 2015, και του 4,5% για το έτος 2016. Με αυτά τα δεδομένα, όπως είπα, έμενε ένα δημοσιονομικό κενό της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ, το οποίο για να καλυφθεί αντιστοιχούσε σε μέτρα της τάξης των 900 εκατ. ευρώ για το 2015. Άλλα τόσα περίπου θα χρειάζονταν για το 2016. Αυτό ακριβώς είναι το περίφημο mail Χαρδούβελη το οποίο περιείχε για το έτος 2015 μέτρα ύψους 980 εκατ. ευρώ. Και αυτά τα μέτρα γιατί θα τα παίρναμε; Για να ολοκληρωθεί η 5η Αξιολόγηση και να βγούμε από το Μνημόνιο που έληγε τέλος Φεβρουαρίου του 2015.  Ταυτόχρονα, θα μπαίναμε στην Προληπτική Πιστωτική Γραμμή, για περιπτώσεις ανάγκης, και θα εξερχόμαστε ομαλά στις αγορές για δανεισμό.

Και εδώ θέλω να επισημάνω κάτι για να μην παρεξηγηθώ… Όλα τα παραπάνω που ήταν πραγματικά επιτεύγματα της προηγούμενης Κυβέρνησης δεν έγιναν δια μαγείας. Έγιναν με τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Επίσης, σε όλη αυτή την πορεία, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έγιναν και λάθη. Και λάθη έγιναν και αδικίες.

Σε αρκετές περιπτώσεις, κυρίως στις οριζόντιες περικοπές, επλήγησαν οικονομικά ομάδες του πληθυσμού δυσανάλογα με κάποιες άλλες, και πολλά άλλα. Άλλο ένα μέγιστο πρόβλημα, κατά την άποψή μου, υπήρξε και το επικοινωνιακό. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε η προηγούμενη Κυβέρνηση να «περάσει» στο κόσμο, να εξηγήσει, γιατί γίνονταν όλα αυτά. Δεν μπόρεσε να περάσει στον κόσμο την «μεγάλη εικόνα», ώστε να καταλάβουν οι πολίτες και να έχει η Κυβέρνηση αυτή την πλειοψηφία του κόσμου σύμμαχό της. Ναι έγιναν λάθη και τα παραδεχόμαστε! Για αυτό, άλλωστε, και χάθηκαν οι εκλογές.

Όμως, η χώρα κρατήθηκε όρθια και εντός του ευρώ, διαψεύδοντας τις περί του αντιθέτου «Κασσάνδρες». Και την αξιοπιστία της στο εξωτερικό επανέκτησε η χώρα. Και στα δυόμισι αυτά χρόνια έγινε η μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή παγκοσμίως για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την ύφεση, για να έχουμε πλεονάσματα, για να μπορούμε να βγούμε από το μνημόνιο, όπως ανέλυσα παραπάνω. Είναι γνωστό ότι η ανοδική αυτή πορεία της χώρας ανακόπηκε από τις πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου.

Και για μένα η ετυμηγορία του Λαού είναι πάντα σεβαστή. Ο Σύριζα, όμως, μετά την εκλογή του δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Αφού, βέβαια, ήταν αδύνατο να κλείσει την 5η Αξιολόγηση και να βγει από το Μνημόνιο στο τέλος Φεβρουαρίου, όπως προβλεπόταν, ζήτησε από τους θεσμούς και έλαβε τετράμηνη παράταση. Θα έπρεπε, λοιπόν, την Τρίτη 30 Ιουνίου, να έχει κλείσει την 5η Αξιολόγηση. Η ημερομηνία αυτή έφτασε και η Κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το πρόγραμμα, αλλά μετά από τις πεντάμηνες ανεύθυνες και ατελέσφορες διαπραγματεύσεις, πρότεινε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, προκειμένου να κλείσει η συμφωνία, μέτρα ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Αυτή η πρόταση Τσίπρα όχι μόνο 8πλασσίασε τα μέτρα που απαιτούνταν στην αρχή του έτους αλλά ήταν και μία εξ αντικειμένου κακή πρόταση. Ο σημερινός Πρωθυπουργός, εγκλωβισμένος στις αρχές της πολιτικής του ταυτότητας, δηλαδή τον κρατισμό και όλες τις στρεβλώσεις του πελατειακού κράτους, επέλεξε ένα πρόγραμμα με υφεσιακή για την οικονομία κατεύθυνση. Ότι τα μέτρα που περιελάμβανε η πρότασή του ήταν υφεσιακά το ομολόγησαν ακόμη και οι πιο ένθερμοι οπαδοί του. Η πρόταση του είχε τον χαρακτήρα «φοροκαταιγίδας» που αν εφαρμοζόταν θα καλούνταν να πληρώσουν μισθωτοί, συνταξιούχοι, οικογενειάρχες, μικροεπιχειρηματίες, και όχι φυσικά οι «έχοντες», όπως προσπάθησε να μας πείσει. Εκ παραλλήλου, η πρόταση αυτή δεν περιείχε περικοπή κρατικών δαπανών, ούτε, βέβαια, περιείχε κανένα αναπτυξιακό μέτρο.

Όμως, γνωρίζουμε καλά ότι για να υπάρξει δημοσιονομική βιωσιμότητα είναι αναγκαίο να εξορθολογιστεί το κόστος και το μέγεθος του κράτους. Πρέπει να εφαρμοσθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για το κράτος και να δοθεί το απαραίτητο οξυγόνο στον ιδιωτικό τομέα. Για να πάει μπροστά η οικονομία πρέπει να απελευθερώσουμε την ελληνική επιχειρηματικότητα.

Ας, ξαναγυρίσουμε, όμως, στην πορεία του Πρωθυπουργού. Ενώ είχε καταθέσει στους θεσμούς την πρόταση για συμφωνία, που προανέφερα, προφανώς εγκλωβίστηκε. Με την ύφεση να διατρέχει την εσωτερική οικονομία και τις αντιδράσεις που υπέστη από τους εσωκομματικούς του συντρόφους για τα προτεινόμενα μέτρα, αισθάνθηκε ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην ιστορική του ευθύνη.

Δείλιασε μπροστά στην κακή συμφωνία, που, όμως, ήταν αποτέλεσμα των δικών του λαθών, όπως σας είπα προηγουμένως. Σκέφτηκε ότι αυτή η συμφωνία, παρότι εξασφάλιζε την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, δεν θα γινόταν δεκτή από τους δικούς του βουλευτές, γεγονός που θα έβαζε σε κίνδυνο τη σύμπνοια του κόμματος του και ποιός ξέρει… ίσως και τη δεδηλωμένη της Κυβέρνησής του.

Έτσι, έβαλε το κόμμα και τις ιδεοληψίες του πάνω από τη χώρα και το συμφέρον της, ενώ εντελώς αιφνιδιαστικά προανήγγειλε δημοψήφισμα και μάλιστα σε ασφυκτικούς χρονικούς όρους. Ένα δημοψήφισμα που αποτελεί εκτροπή από τις επιταγές του Συντάγματος της Ελλάδας.

Είναι λέει το αντικείμενο του δημοψηφίσματος η πρόταση και τα μέτρα… Μα ποιά πρόταση;;; Αυτή που απεσύρθη ήδη από τους θεσμούς; Αυτή, πού, ούτως ή άλλως, και να μην αποσυρόταν, δεν θα ίσχυε μετά την 30η Ιουνίου, όπου λήγει η παράταση του προγράμματος;

Και όλα αυτά τα γνωρίζει ο Πρωθυπουργός. Αλίμονο!

Όμως, εξόφθαλμα ψεύδεται και κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: Προπαγάνδα! Ομολογώ, ότι σε αυτό είναι αξεπέραστος.

Η πραγματική του πρόθεση, είναι αυτή που σας ανέφερα στην απάντηση της πρώτης ερώτησής σας. Με το επικείμενο δημοψήφισμα θέλει να παρασύρει τον κόσμο στο να ψηφίσει «Όχι» στην Ευρώπη, «Όχι» στο Ευρώ.

Εξωθεί, μάλιστα, τους πολίτες να ψηφίσουν «Όχι» σε ένα ψεύτικο ερώτημα, φέρνοντας την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη, στην πιο επικίνδυνη στιγμή της.

Και εμείς, θα παραμείνουμε αφελείς; Θα ψηφίσουμε πιστεύοντας ότι απλά στέλνουμε ένα σκληρό μήνυμα στους εταίρους μας;

Δεν είναι καθόλου έτσι! Αν πούμε όχι τώρα, τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια. Η χώρα θα εγκαταλείψει την Ευρώπη και θα βγει από το Ευρώ. Θα μείνει χωρίς να μπορεί να στηριχθεί οικονομικά πουθενά, με τεράστιο χρέος, που όπως είπαμε, δεν διαγράφεται αλλά διογκώνεται. Θα μείνουμε χωρίς συμμάχους, απομονωμένοι, σε μια φλεγόμενη γεωγραφική γειτονία και έχοντας και εμείς, οι ίδιοι, ανοιχτά σοβαρότατα Εθνικά θέματα.

Θα χαθεί η οικονομική βοήθεια, και όλα εκείνα τα χρήματα για τα δημόσια έργα, τα χρήματα από τις επιδοτήσεις, από το ΕΣΠΑ, (46 δις), τα Αναπτυξιακά προγράμματα, όπως το πακέτο Γιούνκερ, (35 δις για την Ελλάδα), κ.λ.π.

Ήδη, οι Τράπεζες έκλεισαν. Δεν υπάρχουν μετρητά στη χώρα. Επιβλήθηκαν capital controls. (Θυμάστε, άραγε τον κ. Τσίπρα και τον κ. Βαρουφάκη να λένε ότι: «όσο πιθανό είναι να μην ανατείλει ο ήλιος αύριο το πρωί, άλλο τόσο πιθανό είναι να επιβληθούν capital controls). Οι επιχειρηματικές συναλλαγές αποκλείσθηκαν. Οι γέροντες της χώρας δεν μπορούν να λάβουν από τα ATM το σύνολο των συντάξεών τους, αφού το ημερήσιο όριο αναλήψεων ορίσθηκε στα 60 ευρώ, ενώ αύριο θα γίνει 20.

Δεν υπάρχουν μετρητά για να καταβληθούν οι επόμενοι μισθοί και οι συντάξεις. Η γραμμή ρευστότητας του ELA που εφοδίαζε κάθε βδομάδα τις τράπεζές μας με μετρητά έκλεισε. Ο οίκος αξιολόγησης Fitch απόψε έθεσε τις Ελληνικές τράπεζες σε καθεστώς περιορισμένης χρεωκοπίας.

Σήμερα δεν θα καταβάλουμε τη δόση στο ΔΝΤ. Και δεν ξέρω τι θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Τράπεζα ζητήσει άμεσα να τής επιστραφούν οι εγγυήσεις για την μέχρι τώρα παροχή ρευστότητας στην Ελλάδα.

Αναρωτιέμαι, τι άλλο πρέπει να δούμε εμείς, οι Έλληνες;  Πρέπει, άραγε, να ζήσουμε και το δελτίο στα τρόφιμα;

Πρέπει, να δούμε τους λομπίστες της δραχμής, που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια από τη χώρα τουλάχιστον 300 δισεκατομμύρια ευρώ, να αγοράζουν το σπίτι του καθενός μας για ένα κομμάτι ψωμί, αν ξαναγυρίσουμε στη δραχμή;

Aς ταρακουνηθούμε, κι ας επικρατήσει η λογική μας!

Όσο πικραμένοι κι αν είμαστε, όσο απογοητευμένοι, όσο κι αν δυσκολευόμαστε να ανταπεξέλθουμε.. δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να μας οδηγήσει στην αυτοκτονία…

Η ύπαρξη μας, τα πιο ζωτικά συμφέροντα του Έθνους μάς επιβάλλουν αυτή την ώρα την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Μια παράλογη επιλογή μας την Κυριακή θα θέσει τη χώρα σε κίνδυνο και, όπως σας ξαναείπα, είναι πολύ πιθανό, μετά από αυτό, να μη υπάρχουν περιθώρια, για να επανορθώσουμε. Η χώρα μας κινδυνεύει σοβαρά, όλοι εμείς κινδυνεύουμε σοβαρά! 

«Ο βουλευτής μονοεδρικής έχει την υποχρέωση να είναι κοντά σε όλους τους πολίτες, ανεξαιρέτως»

ΩτΦ: Ο διάδοχός σας κ. Κωστοπαναγιώτου σε επίπεδο τοπικό κινείται προτάσσοντας το κόμμα, εξ ου και το γραφείο του φιλοξενείται στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σε επίπεδο κοινοβουλευτικού ελέγχου  αναλώνεται ασχολούμενος με δευτερεύοντα θέματα, όπως για παράδειγμα «με τη σφήκα του κάστανου», χωρίς να ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στα τοπικά ζητήματα. Τελικά ο βουλευτής οφείλει να ανήκει στο κόμμα του ή στην εκλογική του περιφέρεια;

Α.Μ.: Ακούστε, προσωπικά, αυτή τη στιγμή δεν θα ήθελα να κρίνω το έργο του κ. Κωστοπαναγιώτου ως βουλευτή. Δεν θεωρώ ότι η στιγμή είναι κατάλληλη. Σχετικά, όμως, με το ερώτημά σας, για το αν ο βουλευτής οφείλει να ανήκει στο κόμμα του ή στην εκλογική του περιφέρεια, έχω να πω τα εξής: Ο κάθε βουλευτής ανήκει σε κάποιο κόμμα με το οποίο και κατέρχεται στις εθνικές εκλογές. Ο κόσμος αυτό το γνωρίζει όταν ψηφίζει συγκεκριμένο υποψήφιο. Επίσης, ο βουλευτής οφείλει να είναι συνεπής στις ιδεολογικές αρχές του κόμματος στο οποίο ανήκει. Αλλιώς ποιός ο λόγος να ανήκει στο συγκεκριμένο κόμμα, εκτός πια… και αν συνειδητά διαφωνεί. Υπάρχει, όμως, μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, όπως είναι και η Φωκίδα. Όταν, λοιπόν, εκλέγεσαι βουλευτής σε μια μονοεδρική περιφέρεια, και κατ’ επέκταση είσαι ο μοναδικός βουλευτής της περιφέρειας αυτής, έχεις, κατά την άποψή μου, την υποχρέωση να είσαι κοντά σε όλους τους πολίτες, ανεξαιρέτως. Δεν μπορείς να κάνεις διαχωρισμούς ανάλογα με το σε ποιόν πολιτικό χώρο ανήκει ο κάθε πολίτης. Πρέπει να αντιμετωπίζεις ισότιμα, με δικαιοσύνη και αμεροληψία όλα τα αιτήματα και τις προτάσεις των ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας. Η στάση αυτή κατ’ εμέ, όχι μόνο δεν έρχεται σε σύγκρουση με την κομματική ταυτότητα του βουλευτή, αλλά είναι αναγκαία, δεδομένου ότι ο βουλευτής αυτός είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Εγώ αυτή τη θέση εφάρμοσα κατά τη διάρκεια της θητείας μου, γεγονός που παραδέχεται και η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου.

Επίσης, θα ήθελα να κάνω άλλη μία αναφορά, μιας και το κύριο και φλέγον θέμα μας είναι το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής. Διάβασα το μήνυμα του κ. Κωστοπαναγιώτου για το δημοψήφισμα το οποίο απευθύνεται στους πολίτες της Φωκίδας.

Στο μήνυμά του αυτό ο βουλευτής καλεί τους συντοπίτες μας να ψηφίσουν ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών για να φτάσει το μήνυμά τους παντού. Και σε άλλο σημείο του κειμένου του επαναλαμβάνει: «Καλώ τον ελληνικό λαό και τον λαό της Φωκίδας να πει το μεγάλο Όχι στις προτάσεις για νέα μνημόνια και νέα λιτότητα όπως κατατέθηκαν».

Θεωρώ ότι ο Βουλευτής, εφόσον παίρνει την ευθύνη και καλεί τον κόσμο να ψηφίσει ΟΧΙ, είχε και την αντίστοιχη ευθύνη και υποχρέωση να εξηγήσει στους πολίτες τί επιπτώσεις θα επιφέρει αυτό το ΟΧΙ στην ελληνική αλλά και την τοπική κοινωνία την επόμενη μέρα.

Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν το κάνει ο κ. Κωστοπαναγιώτου.

Επίσης, ο βουλευτής Φωκίδας, καλεί τον κόσμο να ψηφίσει Όχι στις προτάσεις για νέα μνημόνια και νέα λιτότητα όπως κατατέθηκαν.

Ξεχνά, άραγε ο κ. βουλευτής ότι η μία πρόταση που περιείχε 8 δις υφεσιακά μέτρα κατατέθηκε στη διαπραγμάτευση με την υπογραφή του ίδιου του Πρωθυπουργού;

Ξεχνά ότι οι διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης του οδήγησαν στην ανάγκη 3ου Μνημονίου;

Ξεχνά, άραγε, ότι και το σχέδιο αντιπρότασης που κατατέθηκε από τους θεσμούς και ήταν ταυτόσημο με την πρόταση Τσίπρα, ήδη έχει Αποσυρθεί; Ξεχνά ότι από απόψε το βράδυ δεν θα υφίσταται περαιτέρω διαπραγμάτευση;

Σε ποιά πρόταση, λοιπόν, καλεί τον κόσμο να πει Όχι;;; Σε μια πρόταση που δεν υπάρχει;

Και πώς λέει στους πολίτες ότι απλά θα στείλουν ένα μήνυμα με την ψήφο τους προς τους δανειστές, όταν δεν μπορεί ταυτόχρονα να διαβεβαιώσει τον κόσμο για το αν θα υπάρξει δυνατότητα διαπραγμάτευσης μετά το δημοψήφισμα;

Ποιός σάς είπε κ. βουλευτά, ότι αν επικρατήσει το ΟΧΙ θα υπάρξουν περαιτέρω διαπραγματεύσεις; Ξέρετε ότι οι θεσμοί έχουν πει ότι όλα τελειώνουν απόψε, 30 Ιουνίου, που λήγει το πρόγραμμα; Ξέρετε ότι αυτό το παιγνίδι παίζεται με δύο πλευρές και η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να καθορίζει μονομερώς τους όρους αυτού του «παιχνιδιού»;

Γιατί δεν λέτε στον κόσμο ότι το ΟΧΙ θα σημάνει χρεοκοπία της οποίας τα αποτελέσματα έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται στην Ελλάδα;

Πώς μπορείτε και διαβεβαιώνετε τον κόσμο