Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ είτε με μνημόνια, είτε χωρίς.
Θα απεμπλακούμε, λένε , από τα μνημόνια. Σκασίλα μου. Το ζήτημα δεν είναι αυτό καθ΄ αυτό .
Είτε σκίσουμε τα μνημόνια σε συνεννόηση με τους δανειστές μας , όπως εσχάτως προπαγανδίζουν οι κ.κ. Σαμαράς & Βενιζέλος, είτε τα σκίσουμε από μόνοι μας , όπως έλεγε παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ όταν κυκλοφορούσε στις πλατείες και τα σοκάκια διαδηλώνοντας και συνεχίζουν να λένε άλλα αριστερά κόμματα , ένα και το αυτό είναι.
Το μέγα ζητούμενο δεν είναι απλά να ξεπεράσουμε τυπικά τα μνημόνια αλλά πρωτίστως να καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου, όλοι οι νόμοι που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του καλύτερου πλασαρίσματος στο διεθνή καταμερισμό εργασίας οδήγησαν σε οικονομικές αναδιαρθρώσεις με αρνητικό πρόσημο για την πλειοψηφία του λαού μας (μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τεράστια αύξηση ανεργίας κλπ) καθώς και να αποκατασταθούν κάποια από τα κοινωνικά δικαιώματα που καταβαραθρώθηκαν (όχι βεβαίως ότι και πριν τα πράγματα ήταν ιδανικά).
Ζω μέσα σε μια ουτοπία , θα μου πείτε και ίσως να συμφωνήσω μαζί σας . Θεωρώ όμως ότι είτε με τρόικα (Ε.Ε. - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα +ΔΝΤ) είτε μόνο με Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ η λιτότητα για εμάς , τους πτωχούς τη τσέπη αλλά όχι και τω πνεύματι , θα συνεχιστεί εσαεί γιατί η επιτήρηση ( σσ οι πολιτικές αποφάσεις για την οικονομία –και όχι μόνο-) θα συνεχιστεί για όλα τα κράτη με πιο σκληρούς όρους από τους σημερινούς .
Ως προς αυτό καλό είναι να θυμηθούμε τις δηλώσεις του Όλι Ρεν πριν από σχεδόν ένα χρόνο , όταν στον ορίζοντα δεν διαφαινόταν η προοπτική εξόδου της χώρας από τα μνημόνια, να τι είπε :
« ακόμη μετά και από το μνημόνιο η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει και θα συνεχιστεί»
εφημερίδα ΝΕΑ 1-11-2013.
Και για να μην πιστέψει κανείς ότι οι «κακοί εταίροι » μας και κυρίως οι Γερμανοί ( σς και οι «κακοί Μερκελιστές» ) μας μισούν και μας έχουν βάλει στο μάτι, να τι είπε σχετικά πρόσφατα ο Σόιμπλε στην Πορτογαλία για την έξοδό της από το πρόγραμμα οικονομικής στήριξης : «η Λισαβόνα δεν έχει περιθώριο να παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις της για «υγιείς δημοσιονομικές πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη». δηλώσεις σε πορτογαλική ΜΜΕ στις 18-5-2014 που αναδημοσίευσαν όλες οι ελληνικές εφημερίδες.
Άρα για όσους λένε για την “κακιά” και “εκδικητική” προς την Ελλάδα Μέρκελ δικαιούμαι να αναφωνήσω ότι δεν κάνει διακρίσεις ως προς την “κακία” της αφού είναι το ίδιο «κακιά» με τους Έλληνες, Πορτογάλους και προσφάτως με Γάλλους και Ιταλούς στους οποίους αρνήθηκε μια πιο ήπια δημοσιονομική προσαρμογή .
Και για όσους πέφτουν από τα σύννεφα ακούγοντας όλα αυτά και απλά έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες σε μια απλή εναλλαγή κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξουν ριζικά τα πράγματα καλό είναι να θυμηθούμε τι έγραψε ο κατεξοχήν φιλοευρωπαϊστής Έλληνας, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά και δάσκαλός μου στη σχολή δημοσιογραφίας Π. Κ. Ιωακειμίδης :
Α….«, η γνώση της ενωσιακής πραγματικότητας λέει ότι η (πολυμερής) επιτήρηση/εποπτεία (multilateral surveillance) συνιστά ένα οργανικό στοιχείο της ΟΝΕ που είναι νομικά ενσωματωμένο στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Μάαστριχτ) και υποστηρίζεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η εποπτεία/επιτήρηση αυτή ισχύει για όλες τις χώρες που συμμετέχουν (ή πρόκειται να συμμετάσχουν) στην ευρωζώνη.» και επιπλέον
Β……«Αυτό όμως που είναι περισσότερο σημαντικό είναι ότι τα τελευταία τρία χρόνια, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι κανόνες για την εποπτεία/επιτήρηση έχουν διευρυνθεί, ενισχυθεί, αυστηροποιηθεί εντυπωσιακά. Ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αποκτήσει νέα νομικά μέσα, κανονισμούς, συνθήκες, διαδικασίες για την επιβολή της δημοσιονομικής πειθαρχίας, έλεγχο και προέλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών-μελών της ευρωζώνης και την επιβολή αυστηρών κυρώσεων σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων αυτών. Τα νέα μέσα ειδικότερα αρχίζουν από το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο» και περιλαμβάνουν δύο πακέτα οκτώ νομοθετικών ρυθμίσεων (γνωστά ως six pack και two pack στη στρεβλή γλώσσα των Βρυξελλών), αλλά και μία διακυβερνητική «Συνθήκη για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση». Η Συνθήκη αυτή θεσπίζει το λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Πολύ πρακτικά, όλο αυτό το νέο νομικό και θεσμικό οπλοστάσιο επιβάλλει και νομιμοποιεί την αυστηρότερη εποπτεία/επιτήρηση της δημοσιονομικής κατάστασης των κρατών-μελών της ευρωζώνης από πλευράς οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (κυρίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής).”***ΝΕΑ1-11-2013 «Τρίτη άποψη-σε διαρκή επιτήρηση»
Τι μας λέει λοιπόν σε απλά ελληνικά ο κος καθηγητής;
Μα ότι αν θέλουμε να παραμείνουμε στην Ε.Ε. και στο ευρώ – το ίδιο ισχύει
για όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. είτε είναι στο ευρώ είτε όχι- θα πρέπει κάθε χρόνο να υποβάλουμε στην Οικονομική Επιτροπή της Ε.Ε. τον προϋπολογισμό μας για να ελέγξουν αν είναι συμβατός με την δείχτες που απαιτεί η ΟΝΕ και το Μάαστριχτ.
Επιπλέον, με βάση τον ίδιο κανονισμό η ΕΕ έχει το δικαίωμα να εκδόσει
υποχρεωτικές συστάσεις τις οποίες μια μεσαία ή ιδίως μικρή χώρα έχει λίγα περιθώρια να αγνοήσει χωρίς συνέπειες.
Και ερωτώ : Συνεχίζει κανείς να πιστεύει ότι η άγρια λιτότητα δεν θα συνεχιστεί στη χώρα όταν θα επικρέμαται πάνω από την κεφαλή μας ένα διαρκές μνημόνιο;
Και κάτι ακόμη που θέλω να ρωτήσω δημοσίως με κάθε καλοπροαίρετη διάθεση
Πως είναι δυνατόν ένα κόμμα που επισήμως δεν έπαψε ποτέ να ομνύει στην Ε.Ε. και στο ευρώ θα πάει κόντρα σε όλες τις ντιρεκτίβες της ΕΕ , που έχουν γίνει και νόμοι του ελληνικού κράτους;
Θα μπορέσει να τους καταργήσει , χωρίς να έχει συνέπειες από την Ε.Ε;
Θεωρώ ότι αυτό που ορισμένοι τελευταία ονομάζουν «ρεαλιστική» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ιστορικός του συμβιβασμός με τις πολιτικές λιτότητας που ασκούνται στην Ε.Ε. με αντάλαγμα την κυβερνητική εξουσία.
Μακάρι να διαψευστώ αλλά ορκίζομαι ότι αυτό πιστεύω.
Και κάτι ακόμη τελευταίο. Με όλα αυτά τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος, ούτε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι εξόχως κοινωνικά ανάλγητη και δεν πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί. Λέω όμως ότι χωρίς κόντρες και ρήξεις με τις γενεσιουργές αιτίες που
γεννάνε αυτές τις πολιτικές δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε για τον ελληνικό λαό.
Άλλωστε το παράδειγμα του ΑΚΕΛ
( Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού) της Κύπρου και του πρώην γραμματέα του Χριστόφια που τελικά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις πολιτικές της Ε.Ε. που οδήγησαν σε μνημόνιο είναι πολύ διδακτικό και το συμπέρασμα που πρέπει να βγει είναι ότι ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις ή ψευδαισθήσεις του οποιουδήποτε η οικονομία και η πολιτική έχουν τους δικούς τους αμείλικτους κανόνες.
Φώτης Μπελέρης
Στο Μαραθιά Δωρίδας: Βγήκαν μαχαίρια για το λογαριασμό
Στο Μαραθιά Δωρίδας Βγήκαν μαχαίρια για το λογαριασμό Απίστευτο και όμως αληθινό. Ο λογαρι…