“Επιβάλλουν συνθήκες γαλέρας”

 Για τα προβλήματα που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι της Φωκίδας, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας, μιλά  στην παρθενική του συνέντευξη ο νέος πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας Θύμιος Αγγελόπουλος.

Αναφέρεται για το υπαρκτό πρόβλημα της μη ικανοποιητικής συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικαλιστικά δρώμενα θεωρώντας ότι πάντα σε περιόδους οικονομικής κρίσης παρατηρείται αυτό το φαινόμενο, όπως και το φαινόμενο ανόδου ναζιστικών μορφωμάτων . Κατηγορεί τη δημοτική αρχή ότι αντί να διεκδικεί σταθερές θέσεις εργασίας ,εκεί που υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες , βολεύεται με τις θέσεις μερικής απασχόλησης προσπαθώντας « να μοιράζει μία θέση εργασίας για  πολλούς εργαζόμενους πρωτίστως για ψηφοθηρικούς λόγους»

Μιλά  για τις συνθήκες εργασίας στην Imerys και τις φημολογούμενες απολύσεις και για το διαχρονικό ρόλο των τοπικών αιρετών τονίζοντας ότι υπάρχει « απόλυτος  συμβιβασμός των εκπροσώπων του λαού με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας»

Σε ότι αφορά τις συνθήκες εργασίας  στον τομέα του επισιτισμού- τουρισμού  τονίζει ότι « ανθούν σχεδόν όλα τα «φρούτα»  των εργασιακών σχέσεων λάστιχο ή γαλέρας» καλώντας τους εργαζόμενους να μη διστάζουν να  καταγγέλλουν στο Εργατικό Κέντρο ότι συμβαίνει .

Εκεί όμως που πραγματικά αξίζει να σταθεί κάποιος είναι όταν μιλά για τις συνθήκες εργασίας στην εταιρία «Γαλαξίδι Θαλάσσιες καλλιεργείς». Ο πρόεδρος αφού αρχικά επιβεβαιώσει ότι πράγματι εκεί δεν υπάρχει εργατικό σωματείο  τονίζει με έμφαση ότι εργαζόμενοι βρίσκονται σε «Καθεστώς stand by  αλλά  και μαύρη εργασία (χωρίς ένσημο) για κάποιους εργαζόμενους , όπως σε άλλες επιχειρήσεις. Άλλες συμβάσεις έχουν υπογράψει πολλοί εργαζόμενοι και άλλα ισχύουν στην πράξη» και επιπλέον τονίζει ότι «,,, όλη η τοπική εξουσία είναι με την κ.  Παντελεημονίτου όπως εκφράστηκαν στο δημοτικό συμβούλιο όταν την ανακήρυξαν -πλην Λαϊκής Συσπείρωση- ), επίτιμο δημότη» .

«Σε περιόδους  οικονομικής κρίσης παρατηρείται άνοδος ναζιστικών  μορφωμάτων»

Εκλεχτήκατε μετά τις τελευταίες αρχαιρεσίες και ήδη μετράτε κάποιους μήνες στο τιμόνι του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας. Καταρχάς να σας ευχηθώ «σιδεροκέφαλος» και να σας ζητήσω να μου μεταφέρετε τις αρχικές σας σκέψεις πάνω στο πως σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε ένα υπαρκτό πρόβλημα, αυτό της μη μαζικής συμμετοχής εργαζομένων στα σωματεία αν και τα προβλήματα τα τελευταία χρόνια έχουν διογκωθεί σε απίστευτο βαθμό

Κατ αρχάς να σας ευχαριστήσω για τις ευχές. Όντως υπάρχει χαμηλή συμμετοχή εργαζομένων στις διαδικασίες του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος που έχει να κάνει και με την εργοδοτική τρομοκρατία αλλά και με τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος συνολικά ως επιδίωξη του κεφαλαίου που υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Να μην ξεχνάμε ότι και ιστορικά σε περιόδους κρίσης, εμφανίζονται τα φαινόμενα της απόσυρσης από τους αγώνες καθώς και  η άνοδος των ναζιστικών μορφωμάτων. Το «κίνημα» των αγανακτισμένων για παράδειγμα, που πρωτοστατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και  στελέχη όλων των κομμάτων και συνδικαλιστικών παρατάξεων ακόμη και οργανωμένα κάποιων σωματείων δεν ήταν αυτό που κυρίαρχο σύνθημα είχε το παράδοξο «έξω τα κόμματα και τα Σωματεία από τις πλατείες»;   Ακόμη και αυτό, με το αποτέλεσμα που είχε να αναδειχθεί σε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει το βρώμικο παιχνίδι, δεν οδήγησε στην αποστρατεία και στον καναπέ αγνούς αγωνιστές που συμμετείχαν στις πλατείες; Και μην ξεχνάμε ότι αυτό το σύνθημα έβαλε ευθέως κατά του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που δεν συμμετείχαν σε αυτό τον αχταρμά, διαβλέποντας και την κατάληξή του.

Θέλω να μου μεταφέρετε την εικόνα που έχετε αναφορικά με τις εργασιακές σχέσεις που επικρατούν στο νομό. Για παράδειγμα ακούω ότι σε πολλές εταιρίες δουλεύουν αρκετοί είτε με μπλοκάκι, είτε κάποιες ώρες την ημέρα. Μάλιστα, πρόσφατα είχε καταγγελθεί στο δημοτικό συμβούλιο Δελφών ότι ο δήμος προσλαμβάνει εργαζόμενους ακόμη και μια 1-2 ημέρες. Τι ακριβώς ισχύει;;;

Όπως σε όλη τη χώρα έτσι και εδώ,  δημαρχιακή αρχή,  επιχειρηματίες στα ξενοδοχεία, μεγαλοεργολάβοι  στα μεταλλεία αλλά και άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή επιβάλλουν συνθήκες γαλέρας στους χώρους δουλειάς. Ειδικά εκεί που δεν υπάρχουν Σωματεία ή ακόμη και αν υπάρχουν συμπλέουν με την εργοδοσία ή τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, κυριαρχούν τέτοια φαινόμενα. Μην ξεχνάμε ότι το αντεργατικό οπλοστάσιο, που χρησιμοποιεί η εργοδοσία , εξοπλίστηκε με νόμους όλων των κυβερνήσεων, προ κρίσης ακόμη, και που όχι μόνο διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ (μη καταργώντας το) αλλά και το ενισχύει ακόμη παραπέρα. Δηλαδή τα φαινόμενα που είπατε είναι φαινόμενα που έχουν θεσμοθετηθεί με νόμους από τις κυβερνήσεις που υλοποιούσαν αντίστοιχες κατευθύνσεις της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικές οι κατευθύνσεις της περιβόητης λευκής βίβλου της ΕΕ που περιέγραφε αυτά τα μοντέλα των εργασιακών σχέσεων αλλά και του ασφαλιστικού που ένα μόνο μέρος τους βιώνουμε σήμερα, άρα ακολουθούν και άλλα τέτοια μέτρα σε όλα τα επίπεδα σε βάρος της εργατικής τάξης. Στη δε τοπική διοίκηση, όπως και σε άλλες επιχειρήσεις, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις. Η τοπική διοίκηση δε ήταν αυτή που έβαλε τα θεμέλια για τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κλπ, δηλαδή μέρους αυτών που βιώνουν οι εργάτες πριν από 30 χρόνια και εξακολουθεί να παίζει αυτή (η Τοπική Διοίκηση)αυτό το ρόλο. Σε κάθε συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου επικυρώνονται θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες χωρίς να μπαίνει, η δημοτική αρχή,  στη διαδικασία σύγκρουσης με την πολιτική που επιβάλλει τέτοιες θέσεις μιας και τη βολεύει, να μοιράζει μία θέση εργασίας για  πολλούς εργαζόμενους πρωτίστως για ψηφοθηρικούς λόγους.

«το πρόβλημα (των όποιων απολύσεων)  να γίνει  πρόβλημα όλου του νομού»

Είστε εργαζόμενος στην εταιρία Imerys, όπως και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου.  Μιλήστε μου λιγάκι, από την πλευρά των εργαζομένων , για το τι συμβαίνει εκεί στον τομέα της ασφάλειας ; Έχουν καλυτερεύσει οι συνθήκες μετά την αποχώρηση Πολυχρονόπουλου; Για παράδειγμα γνωρίζω ότι η εταιρία κάνει λόγο για επενδύσεις 9 εκατομμυρίων ευρώ το 2018 στον τομέα της ασφάλειας και ακόμη για άλλα 7 εκατομμύρια το 2019. Αυτό εσείς το έχετε δει στην πράξη;

Έχει προφανώς αλλάξει η πολιτική της εταιρείας όσο αφορά την υγιεινή και ασφάλεια. Γίνονται σε τακτική βάση μαθήματα αποφυγής των κινδύνων για ατύχημα αλλά στην πράξη δεν έχουν παρθεί ουσιαστικά όλα τα μέτρα βελτίωσης της ζωής μας, ειδικά στις υπόγειες εργασίες. Για παράδειγμα δεν αποδέχεται η διοίκηση της εταιρείας τις προτάσεις των Σωματείων για συγκεκριμένα σημεία, σε διάφορες στοές, για να γίνουν παρεμβάσεις ώστε να ελαχιστοποιηθεί η επικινδυνότητα και όταν την ίδια

στιγμή μας λέει σε όλους τους τόνους για μείωση του κόστους, δεν γίνεται εύκολα ο συνειρμός ότι αυτές οι παρεμβάσεις έχουν κόστος άρα δεν υλοποιούνται; Μην ξεχνάμε ότι το τελευταίο διάστημα είχαμε και πολλά ατυχήματα και παρ ολίγον ατυχήματα εώς και παρ ολίγον δυστύχημα! Από την άλλη θα έλεγα ότι τα νούμερα που λέγονται ότι έχουν επενδυθεί αν όντως έχουν(δεν είμαι ταμίας για να γνωρίζω), όταν υλοποιούνται από άτομα χωρίς ουσιαστική παιδεία και γνώση της εργασίας δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ή έστω πολύ μικρό. 

Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο μιλήσατε για απολύσεις. Τι συμβαίνει σε αυτό το κομμάτι; Μήπως είναι υπερβολικοί οι φόβοι σας;

Τώρα ας γίνουμε λίγο σοβαροί: Οι συνεχείς αναφορές στελεχών της εταιρείας για μείωση του κόστους, η εξαγγελθείσα μείωση του προγράμματος εξόρυξης, η νέα μισθολογική πολιτική με κύρια αιχμή τη μείωση αποδοχών σε παλιούς εργαζόμενους (που είναι λίγα χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση) όλα αυτά δεν συναινούν στο ότι έρχονται μέτρα μείωσης προσωπικού είτε με απολύσεις είτε με «εθελουσία έξοδο;  Σε αυτή την κατεύθυνση γίνονται αναφορές κυρίως από τα τρία μεγαλύτερα σωματεία που μέλη τους δραστηριοποιούνται στα μεταλλεία της ΙΜΕΡΥΣ. Αυτό είναι ένα θετικό σημάδι, όπως επίσης ότι αυτά τα Σωματεία αλλά και το Εργ. Κέντρο (ΕΚΦ) από την πρώτη στιγμή στάθηκαν αλληλέγγυοι με τους δχήδες. Από κοινού, αυτά τα Σωματεία,  βάλαμε το ζήτημα στο δημοτικό συμβούλιο.  Φαίνετε η διάθεση να κινητοποιήσουμε ευρύτερες δυνάμεις της περιοχής μας με στόχο,  το πρόβλημα (των όποιων απολύσεων)  να γίνει πρόβλημα όλου του νομού και σε αυτή την κατεύθυνση να το παλέψουμε.

Ποια είναι η στάση της Π.Ε. , του Δήμου  και των τοπικών εκπροσώπων της κυβέρνησης σχετικά με τα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζετε; Έχουν σταθεί στο πλευρό σας;

Για συμπαράσταση στα λόγια (!)έχουμε χορτάσει. Στα έργα όμως βλέπουμε τον απόλυτο συμβιβασμό των εκπροσώπων του λαού με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο για παράδειγμα, οι 3 παρατάξεις  κάνανε ευχές να δίνει η ΙΜΕΡΥΣ και άλλες μελέτες δωρεάν στο δήμο και από την άλλη αποδεχότανε ένα ψήφισμα – ευχολόγιο να μην γίνουν απολύσεις. Ζητάμε ποιο πολλά πράγματα από την μεριά τους. Εμείς αυτό που θέλουμε να οπλίσει τη φαρέτρα τους είναι ότι ο βωξίτης είναι εθνικό προϊόν και σαν τέτοιο, αυτός που του παραχωρήθηκε η άδεια να το εκμεταλλεύεται, δεν μπορεί να παίζει με τη ζωή αυτών που τον παράγουν ανάλογα με την κερδοφορία ή όχι των μετόχων. Η δε κυβέρνηση καλεί κάθε τόσο κάποιους από τα Σωματεία και σε κουβέντα να βρίσκονται, δείχνει και αυτή ότι είναι (στα λόγια) με τους εργαζόμενους!!όμως στην πράξη συνεχίσει η εταιρεία την ίδια πολιτική και αυτό είναι ολοφάνερο στον καθ έναν μας, ακόμη και σε άσχετους με το μεταλλείο.

Σας έχω ακούσει επανειλημμένως να ισχυρίζεστε ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν. Αυτό ισχύει και για το Βωξίτη; Πως το έχετε στο μυαλό σας για να μπορέσω να το καταλάβω και εγώ.;;;

Η πρώην ιδιοκτήτρια εταιρεία ξεκίνησε τη δραστηριότητά της πριν από έναν αιώνα περίπου και με τη δουλειά των κατοίκων της περιοχής με ίδια μέσα (κασμάδες, αξίνες, φτυάρια, ζεμπίλια)έγινε η τρίτη παγκόσμια εξορυκτική βιομηχανία. Ο εργοδότης το μόνο που έκανε ήταν να εκμεταλλεύεται τους εργάτες τους και το «οικόπεδο» που του παραχώρησε με τρομερά μικρό κόστος  το κράτος και που βέβαια δεν ήτανε ούτε του πατέρα του, ούτε των προγόνων του άρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν, κάτω από άλλη εξουσία βέβαια, να καρπούνται τον παραγόμενο πλούτο. Αυτοί είναι οι μόνοι που κατέχουν τη μεταλλευτική τέχνη…

«Καθεστώς stand by  αλλά  και μαύρη εργασία (χωρίς ένσημο) για κάποιους  εργαζόμενους στη «Γαλαξίδι Θαλάσσιες Καλλιέργειες»

Ένα πολύ μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης στη Φωκίδα ασχολείται με τον τουρισμό, κύρια στις Δ.Ε. Δελφών, Παρνασσού αλλά και στην παραλιακή Δωρίδα. Κατά καιρούς ακούω διάφορα , μέχρι και ότι κάποιοι συγκεκριμένοι εργοδότες έκρυβαν εργαζόμενους μέσα στα ψυγεία όταν πήγαιναν για ελέγχους τα όργανα του κράτους. Τι ισχύει και τι είναι υπερβολή; Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα των εργαζομένων στον τουριστικό τομέα και πως σκέφτεστε να παρέμβετε;

 Στον τομέα του επισιτισμού γενικότερα, ανθούν σχεδόν όλα τα «φρούτα»  των εργασιακών σχέσεων λάστιχο ή γαλέρας. Μεγάλο μέρος των εργοδοτών – και όχι μόνο στους Δελφούς – εφαρμόζει τέτοιες μεθόδους και εμείς προσπαθούμε με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να περισώσουμε ότι μπορούμε ή ότι έχει να κάνει με παρανομίες. Χρειάζεται και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να καταγγέλλουν τέτοια φαινόμενα

στο Εργατικό κέντρο ή στα Σωματεία τους. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και δεν είναι επανδρωμένοι με βάση το οργανόγραμμα αλλά και η ίδια η νομοθεσία δεν βοηθάει.

Έχω την πληροφορία ότι σε κάποια τελευταία συνεδρίαση του διοικητικού σας κέντρου ασχοληθήκατε με την εταιρία «Θαλάσσιες καλλιέργειες» , στο Γαλαξίδι.

Καταρχάς απαντήστε μου αν ισχύει η πληροφορία μου ότι εκεί δεν υπάρχει σωματείο εργαζομένων και αν ναι εξηγήστε μου τους λόγους. Επιπλέον, πείτε μου τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη εταιρία. 

Και οι «Θαλάσσιες καλλιέργειες» δεν αποτελούν κάποια ιδιαίτερη εξαίρεση από τον κανόνα που περιγράψαμε. Καθεστώς stand by  αλλά  και μαύρη εργασία (χωρίς ένσημο) για κάποιους εργαζόμενους, όπως  σε άλλες επιχειρήσεις. Άλλες συμβάσεις έχουν υπογράψει πολλοί εργαζόμενοι και άλλα ισχύουν στην πράξη. Εν πολλοίς δεν έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα ακριβώς γιατί δεν υπάρχει Σωματείο και θεωρούμε ότι υπάρχουν δυσκολίες στο να γίνει μιας και όλη η τοπική εξουσία είναι με την κ.  Παντελεημονίτου όπως εκφράστηκαν στο δημοτικό συμβούλιο όταν την ανακήρυξαν -πλην Λαϊκής Συσπείρωση- ), επίτιμο δημότη. Σε μικρότερα βέβαια βαθμό έχουμε κάτι σαν το ίδρυμα Νιάρχου ή το ίδρυμα Μποδοσάκη που οι επιχειρήσεις τους, αφού ξεζούμισαν τη Χαλκιδική, τη Λάρκο, αφού άφησαν χήρες και ορφανά από τα ναυάγιά τους, σήμερα η πολιτεία τους αναγορεύει σε εθνικούς ευεργέτες επειδή κάνουν και κάποιες δωρεές σε νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα, όταν αυτά θα έπρεπε να είναι πλήρως εξοπλισμένα ακόμη και σε περιφερειακό επίπεδο, από τα ματωμένα πλεονάσματα του λαού. Στην περίπτωση μας έχουμε τις προσφορές ψαριών (λαυρακιών) στο κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου σε αντιστάθμισμα φορολογικών ή και άλλων ελαφρύνσεων και διευκολύνσεων που έχει αυτή η εταιρεία από το Δήμο αλλά και από υπηρεσίες.

Κλείνοντας θα ήθελα να πώ ότι κάθε εργαζόμενος πρέπει να καταλάβει με ποιους πρέπει να παλέψει να αγωνιστεί για τα δικαιώματα του , όπως και κάθε τίμιος συνδικαλιστής πρέπει να εμπνέει τους εργαζόμενους στο χώρο εργασίας, να αναγνωρίζεται η στάση του και το προσωπικό του παράδειγμα. Σας ευχαριστώ.