Δημήτρης Κουτσούμπας από τιις Καρούτες; “Ψευδεπίγραφο το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο”

 – Έχετε χάσει συγγενείς στη Φωκίδα στο αντάρτικο;

«Τον παππού και το θείο μου. Εκτελέστηκαν στο Πασχάλι Χρισσού, τον Απρίλη του ’44. Μάλιστα ερχόμενος εδώ, πέρασα από το Μνημείο που υπάρχει. Εκτελέστηκαν συνολικά 12 εκείνη την ημέρα. Παλιά υπήρχε ένα γεφυράκι, εκεί τους εκτέλεσαν. Ο παππούς μου, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ήταν παππάς και δάσκαλος, ήταν υπεύθυνος του ΕΑΜ και της Εθνικής Αλληλεγγύης της επαρχίας Δομοκού. Τότε τον έπιασαν μαζί με το μεγαλύτερο γιο του Κώστα, τον αδερφό του πατέρα μου δηλαδή, τους πήγαν στη γκεστάπο στη Λαμία, τους βασάνισαν και μετά τους έφεραν στις φυλακές της Άμφισσας και τους εκτέλεσαν τελικά έξω από το Χρισσό».

– Καταγωγή από Φωκίδα ή από Φθιώτιδα;

«Η καταγωγή μου είναι από το Κέδρο Καρδίτσας, από τον παππού μου τον Κουτσούμπα, και βρίσκεται στα σύνορα με τη Φθιώτιδα. Στις Βελεσιώτες Δομοκού μεγάλωσε ο πατέρας μου και η μάνα μου είναι από εκεί. Εγώ γεννήθηκα στη Λαμία. Το επώνυμο Κουτσούμπας το συναντάς γύρω από τα Άγραφα, αλλά και στην Καρδίτσα, τη Φθιώτιδα, τη Φωκίδα, τη Βοιωτία, την Αιτωλοακαρνανία και την Άρτα». 

– Το μήνυμα της σημερινής εκδήλωσης;

«Είναι μια σημαδιακή ημέρα σήμερα. Είναι η επέτειος της 4ης Αυγούστου. Μαύρη επέτειος για την Ελλάδα και την εργατική τάξη, αλλά ταυτόχρονα  ελπιδοφόρα καθώς είναι η επέτειος της μάχης που έγινε στις Καρούτες. Κατά τη γνώμη μου, έχει και ένα συμβολικό χαρακτήρα. Δηλαδή πως από τη μία μεριά οι φασίστες και νεοναζί γιορτάζουν την επέτειο της 4ης Αυγούστου που αιματοκύλησε τον ελληνικό λαό, κατέλυσε τη δημοκρατία, εξόρισε, φυλάκισε, βασάνισε, εκτέλεσε κομμουνιστές και από την άλλη μεριά η επέτειος της θρυλικής μάχης της Καρούτας, όπου οι λαϊκές δυνάμεις πραγματικά  κατατρόπωσαν τους ναζί κατακτητές. Ήταν μια μεγάλη μάχη και επειδή θεωρούμε ότι η ιστορική μνήμη, γνώση, πείρα πρέπει να περνά και στις νέες γενιές, οι εκδηλώσεις σαν τη σημερινή είναι πολύ σημαντικές και κρατάνε ζωντανή ακριβώς αυτή τη μνήμη».

– Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι σήμερα έχει σπάσει το αυγό του φιδιού.

«Όπως τότε, οι λαϊκές δυνάμεις, με επικεφαλής το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, μπόρεσαν να κατατροπώσουν και να νικήσουν το τέρας του φασισμού, έτσι και σήμερα μπορούν οι δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας να κατατροπώσουν τους νεοναζί και να χτυπήσουν το τέρας του νεοναζισμού που εκφράζεται μέσα από τη Χρυσή Αυγή, μέσα από τέτοια φασιστικά κόμματα και ομάδες, που θεωρούμε ότι είναι αποβράσματα ναζιστικά, ρίχνοντας τα βέλη του ο λαός στην καρδιά του θηρίου, που είναι το ίδιο το σύστημα που γεννά και θρέφει τους ναζί, το καπιταλιστικό σύστημα και η εξουσία των μονοπωλίων. Αν ο λαός δεν ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, το ίδιο το σύστημα και δεν οικοδομήσει μια νέα δική του κοινωνία, τότε βεβαίως θα γεννάται και θα αναγεννάται συνεχώς».

– Αναλάβατε το τιμόνι του ΚΚΕ σε μια δύσκολη συγκυρία για το κόμμα, με την έννοια ότι από το 8,5% πήγε στο 4,5% μέσα σε ένα μήνα. Τι πιστεύετε ότι έφταιξε;

«Η δύσκολη στιγμή και για το Κόμμα και ειδικότερα για το εργατικό λαϊκό κίνημα και τον ίδιο το λαό συνολικά δεν έχει τη βάση του στα εκλογικά ποσοστά του οποιουδήποτε κόμματος. Οι δύσκολες συνθήκες που περνά ο λαός έχουν να κάνουν με την καπιταλιστική κρίση. Την ανασφάλεια, την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, το γεγονός ότι σήμερα έχουμε 1,5 εκατ. ανέργους, ότι έχουμε μεγάλη φτώχεια, ότι παίρνονται συνεχώς μέτρα τα οποία δεν έχουν τελειώσει. Είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα, όχι λόγω μνημονίων αλλά και ελέω μνημονίων, με την έννοια ότι ανάλογα μέτρα παίρνονται και σε χώρες που δεν έχουν μνημόνια.
Βέβαια η σημερινή κατάσταση για τους εργαζόμενους οφείλεται επιπλέον και στις πολιτικές που υλοποίησαν μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις και γι’ αυτό πρέπει να βγουν συμπεράσματα από τον ελληνικό λαό. 
Εμείς, το ΚΚΕ, αξιοποιούμε την κάθε εκλογική μάχη, είτε πρόκειται για βουλευτικές εκλογές, είτε για τοπικές, είτε ευρωεκλογές, είτε αρχαιρεσίες πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών κέντρων κλπ, για να μπορέσει να δυναμώσει το κίνημα, να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να ισχυροποιηθεί η αντίσταση για να μπορέσει ο λαός να κάνει την αντεπίθεση. 
Αν ο λαός δεν δώσει τη δύναμη αυτή που πρέπει στο Κομμουνιστικό Κόμμα, σε όλους αυτούς τους φορείς, αλλά και αν δε συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στο κίνημα, να βοηθήσει δηλαδή στην ανασύνταξή του, βεβαίως θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο ο στόχος, που είναι να λυθούν τα προβλήματα και να βγούμε από την κρίση σε όφελος του λαού. Γιατί για παράδειγμα, μπορεί να βγεις από την κρίση αλλά να είναι προς όφελος των μονοπωλίων, κάτι που θα οδηγήσει πάλι σε πιο βαθιά κρίση, μετά από κάποια χρόνια. 
Αυτή είναι η εκτίμηση και η ανάλυσή μας. Η όποια ανάκαμψη υπάρξει τώρα, έτσι όπως προσδοκά η κυβέρνηση Σαμαρά, θα είναι βραχύχρονη, δηλαδή δεν θα είναι για πολλά χρόνια, βεβαίως με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα να μένουν ίδια για το λαό, δεν θα τα πάρουν πίσω δηλαδή, γιατί αυτά ήρθαν για να μείνουν και βέβαια θα μας οδηγήσει σε ακόμη πιο βαθιά κρίση. Και αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την Ελλάδα και από την πολιτική που ακολουθείται, δηλαδή να βρεις ένα πιο ικανό πολιτικό να στα κάνει καλύτερα, εξαρτάται συνολικά από την κατάσταση και την κρίση που βιώνουν όλες οι καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ και διεθνώς. Και βέβαια η βαθιά καπιταλιστική κρίση είναι μπροστά μας, η οποία θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη όξυνση τα προβλήματα των εργαζομένων. Θα έρθει τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε».

– Λέτε ως κόμμα ότι το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο είναι ουσιαστικά πλαστό. Πως το εννοείτε αυτό;

«Τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις ξεκίνησαν πολύ πριν τα μνημόνια. Με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, όταν μπήκαμε στην ΕΕ και συνέχεια στην ΟΝΕ που μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ, τότε ήμασταν το μοναδικό κόμμα που είχαμε καταψηφίσει όλες αυτές τις συνθήκες και είχαμε κάνει μεγάλη πάλη να μην μπούμε στο ευρώ και λέγαμε γιατί θα είναι καταστροφική η ένταξη στην Ευρωζώνη για το λαό, όχι για τη χώρα γενικά, γιατί οι αστοί κερδίζουν, οι βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές έχουν συμφέροντα, ο ελληνικός λαός όμως θα την πληρώσει. Ήρθαν πάλι στα λόγια μας και είδαν ότι την πληρώσαμε. Τα κόμματα που τώρα είναι δήθεν ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ, τότε είχαν υπερψηφίσει όλες αυτές τις συνθήκες και αποφάσεις. Άρα λοιπόν, όλα αυτά τα μέτρα σταδιακά περνούσαν. Η κρίση όπως σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες επιταχύνει το ρυθμό των μέτρων. Εκεί που έπαιρναν κάποια μέτρα σε ορίζοντα μιας τετραετίας, οκταετίας, δεκαετίας, τώρα πέρασαν σε τέσσερα χρόνια μέτρα που θα περνούσαν σε δέκα – δεκαπέντε χρόνια, ώστε να μην τα νιώσει και ο λαός άμεσα και στην τσέπη του και στη ζωή του την ίδια. Αυτή είναι η διαφορά. Πέρασαν πολύ γρήγορα. Άρα λοιπόν εμείς λέμε το εξής: ότι είναι ψευδεπίγραφο το δίλημμα αυτό και μάλιστα εμείς διαφωνούμε με το χωρισμό του λαού, από εδώ οι μνημονιακοί από εδώ οι αντιμνημονιακοί, όπως διαφωνούμε και με διαχωρισμούς του πολύ παλιού παρελθόντος ότι εδώ είναι οι δημοκράτες από εκεί οι αντιδημοκράτες, οι αριστεροί – οι δεξιοί. Αυτός είναι ψεύτικος διαχωρισμός του λαού. Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ταξικός. Τι σημαίνει αυτό. Από τη μία μεριά η εργατική τάξη, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και από την άλλη μεριά είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, το μεγάλο κεφάλαιο».

– Οπότε, στη βάση αυτή, αρνείστε αυτό το επίμονο φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ;

«Δεν θα πω πάλι ότι είναι ένα κόμμα που δεν μπορεί κανείς να του έχει εμπιστοσύνη. Εμείς δεν του έχουμε καμία εμπιστοσύνη και το λέμε για να το καταλαβαίνει και ο ελληνικός λαός. Είναι δικιά του η επιλογή από εκεί και πέρα τι θα κάνει. Είναι καιροσκοπικό και τυχοδιωκτικό κόμμα. Αυτή είναι η μια πλευρά. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά παίρνει τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο σύστημα, που πάει να οικοδομηθεί, στο νέο διπολισμό. Δηλαδή εφόσον ο παλιός δικομματισμός έφαγε τα ψωμιά του, το ΠΑΣΟΚ έπαθε αυτό που έπαθε και δεν υφίσταται ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εξουσίας με ποσοστά 40%, μετατοπίστηκε και συνεργάζεται πλέον με τη ΝΔ. Θυμόσαστε την αντιπαράθεση, οι δεξιές δυνάμεις, οι δημοκρατικές δυνάμεις, για δεκαετίες ολόκληρες και τώρα είναι μαζί. Παίζει το ρόλο αυτού του σχήματος, γιατί πρέπει να υπάρχει πάντα μια κυβέρνηση και μια αξιωματική αντιπολίτευση η οποία θα ετοιμάζεται την επόμενη τετραετία, επίσης κοροϊδεύοντας το λαό, να κάτσει στο σβέρκο του, να αντικαταστήσει τον άλλον, ο οποίος θα έχει χάσει τη λαϊκή υποστήριξη. Και παίρνει και όλα τα κακά χούγια του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική. Να πας να κάνεις συνεργασία με ένα κόμμα που λέει ΝΑΙ στην ΕΕ για παράδειγμα κι εσύ να πιστεύεις ότι η λύση βρίσκεται εκτός ΕΕ δεν γίνεται. Τι συνεργασία και τι κυβέρνηση να κάνεις;»

– Εσείς θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με την κλασική έννοια, όπως το ξέρουμε ιστορικά και με βάση τις πολιτικές επιστήμες; Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, τουλάχιστον όπως ξεκίνησε από τη Δεύτερη Διεθνή, ήταν σταδιακές μεταρρυθμίσεις για να φτάσει στο σοσιαλισμό;

«Πλέον σοσιαλδημοκρατία της περιόδου εκείνης έχει πάψει να υπάρχει. Μιλάμε για τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία η οποία έχει μετεξελιχθεί. Δεν μιλάμε πλέον για την απόσχιση του εργατικού κινήματος του ’10, του ’20, του ’30. Πλέον είναι αστικά κόμματα καθαρά και τα κλασικά σοσιαλδημοκρατικά και τα νεοσοσιαλδημοκρατικά. Είναι αστικά κόμματα, είναι τα δεύτερα κόμματα της αστικής τάξης. Ουσιαστικά  υπηρετούν τμήματα της αστικής τάξης, για παράδειγμα η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξυπηρέτηση συγκεκριμένης πολιτικής. Σήμερα υπάρχουν τμήματα της αστικής τάξης που μιλάνε και κριτικά απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ και σε μια σειρά άλλα ζητήματα. Ο ίδιος ο Ομπάμα μιλά για άλλο μείγμα διαχείρισης. Δεν συμφωνεί με το μείγμα διαχείρισης που υπερασπίζεται η Μέρκελ ή η ηγεσία της ΕΕ ή η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Υπερασπίζεται άλλα τμήματα της αστικής τάξης που μπορεί να βλέπουν και διαφορετικά αυτό το μείγμα διαχείρισης, για να βγούμε από την κρίση σε όφελος πάλι του κεφαλαίου. Και οι δύο αυτές εκδοχές, όσο και να αντιπαλεύουν μεταξύ τους και έχουν διαφορές, δεν είναι ταυτόσημες δηλαδή, είναι όμως στην ίδια κατεύθυνση, για το πως δηλαδή θα υπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

– Θα ήθελα να μου πείτε ποιο είναι το συμπέρασμα του κόμματός σας  από το παράδειγμα της Κύπρου. Εννοώ το παράδειγμα με Χριστόφια και ΑΚΕΛ στο τιμόνι της Κύπρου και όλα αυτά που ακολούθησαν.

«Και με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνεται αυτό που λέγαμε εμείς, εάν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα μπει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Και το παράδειγμα του ΑΚΕΛ είναι τέτοια περίπτωση, φυσικά σε άλλες συνθήκες».

– Θεωρείται ότι είναι κομμουνιστικό το ΑΚΕΛ τώρα;

«Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα. Και το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας ονομάζεται Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά έκανε συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία εκεί και κατέληξε εκεί που κατέληξε. Το θέμα είναι η πολιτική και η στρατηγική. Άρα το ΑΚΕΛ, συμμετέχοντας και σε άλλες συνθήκες με διχοτομημένη την Κύπρο, με το εθνικό αυτό πρόβλημα, συμμετέχοντας σε μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας, είδατε που κατέληξε. Δεν μπορείς να διαχειριστείς την αστική εξουσία σε όφελος του λαού. Δεν μπορείς να κρατάς δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Δεν υπάρχει καμιά τέτοια ιστορική εμπειρία του παρελθόντος ούτε στη σύγχρονη ιστορία. Πολύς κόσμος λέει: σας θέλουμε στην κυβέρνηση της αριστεράς με το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί εσείς είσαστε εγγύηση και σας έχουμε εμπιστοσύνη, ενώ στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε. Εγγύηση είμαστε γιατί έχουμε αυτή τη στρατηγική και γραμμή, πολιτική και αρνούμαστε να μπούμε σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης του συστήματος. Αν μπαίναμε σε τέτοια κυβέρνηση, την ίδια στιγμή δεν θα ήμασταν εγγύηση. Αυτή η θέση που έχουμε πάρει, όπως και άλλες παλαιότερα, είναι παρακαταθήκη για το κίνημα, κρατάει την αντίστασή του ο λαός, έτσι μόνο μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις στην αντεπίθεση. Αν αλλάξει γραμμή το ΚΚΕ, αν ρίξει νερό στο κρασί του και αν ενταχθεί σε αυτή τη λογική, θα πάψει να είναι το κόμμα το έντιμο, θα πάψει να είναι το κόμμα που θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα κοινωνία».

– Τι απαντάτε σε αυτούς που σας ασκούν κριτική λέγοντας ότι τη λύση των προβλημάτων την παραπέμπετε στο σοσιαλισμό;

«Σήμερα, όσο δυναμώνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η Λαϊκή Συμμαχία, θα μπορεί, αν επιβάλλει ορισμένα ζητήματα και να καθυστερήσει μέτρα, και στη σημερινή εποχή που ο κόσμος δεν έχει να φάει, που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, το πετρέλαιο, είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να έχεις εστίες αντίστασης. Και το ΚΚΕ είναι πρωτοπορία σε αυτό. Πριν 15 μέρες καταφέραμε να σώσουμε το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη στο Πέραμα ή που επανασυνδέσαμε το ρεύμα σε ανθρώπους που τους το έκοψαν. Τι είναι αυτό δηλαδή, σοσιαλιστικό μέτρο; Βεβαίως οι προτάσεις νόμου που κάναμε και για τις κατασχέσεις και για τους ανέργους δεν είναι ζητήματα που τα αφήνεις να τα λύσει ο σοσιαλισμός, τώρα παλεύεις να τα λύσεις. Παλεύουμε και τέτοια ζητήματα. Υπάρχει και η ευθύνη του λαϊκού παράγοντα. Αν δεν έχουμε το 20-25 στα σωματεία και έχουμε το 50% θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Δημιουργείς προϋποθέσεις σήμερα, αλλά ταυτόχρονα ανοίγεις δρόμο για μια άλλη κοινωνία».

– Αρκετοί τελευταία ισχυρίζονται πώς αν υπήρχε Σοβιετική Ένωση και όλο το υπόλοιπο σοσιαλιστικό μπλοκ δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο που φτάσαμε. Τι απαντάτε; Ρωτώ διότι είναι λίγο παράξενη αυτή η λογική, με την έννοια ότι η κρίση είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα, υπακούει σε αντικειμενικούς νόμους, αλλά από την άλλη όντως κάποια μέτρα δύσκολα θα τα έπαιρναν υπό το φόβο του αντίπαλου δέους.

«Οι κρίσεις στον καπιταλισμό είναι αντικειμενικές, και τότε που υπήρχε Σοβιετική Ένωση υπήρχαν καπιταλιστικές κρίσεις. Βέβαια μπορεί να ήταν κυματοθραύστης το σοσιαλιστικό σύστημα και σε κατακτήσεις εργαζομένων. Το ότι το καπιταλιστικό σύστημα αναγκαζόταν να δώσει παροχές στους λαούς, κάποια δικαιώματα, είχε να κάνει και με το γεγονός ότι εκεί υπήρχε ο σοσιαλισμός, η Σοβιετική Ένωση. Ήταν μεγάλο αντίβαρο αυτό. Και βεβαίως μιλάμε για ένα σοσιαλιστικό σύστημα που δεν θα είχε τα τρωτά και τα αρνητικά του σοσιαλιστικού συστήματος που γνωρίσαμε».

– Τι εννοείτε;

«Έχουμε βγάλει συμπεράσματα και εκτιμήσεις. Ήταν μια πορεία ολόκληρη. Έγιναν λάθη. Το μεγαλύτερο λάθος και η καμπή άρχισε να συμβαίνει από τότε που πήγαν να λύσουν υπαρκτά προβλήματα του σοσιαλισμού με συνταγές καπιταλισμού. Η αρχή έγινε στο 20ο Συνέδριο και συνέχεια σταδιακά, βήμα το βήμα και με αποφάσεις της σοβιετικής ηγεσίας, οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε, μέχρι το αποκορύφωμα, να ολοκληρωθεί η αντεπανάσταση επί Γκορμπατσόφ. Όταν πας να λύσεις ζητήματα σοσιαλισμού, μιας άλλης ανώτερης κοινωνίας, με συνταγές καπιταλισμού, αντικειμενικά οδηγείσαι εκεί».

– Αυτό που κάνει ο Κάστρο στην Κούβα;

«Επειδή έχουμε καλές διμερείς σχέσεις και οι ίδιοι θέλουν να συζητάμε, τους έχουμε πει τις ανησυχίες μας. Και οι ίδιοι ενδιαφέρονται να ακούσουν τις απόψεις του ΚΚΕ, δηλαδή όσο ανοίγεις αυτά τα ζητήματα και πας να λύσεις υπαρκτά προβλήματα με συνταγές αγοράς. Έχουν την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να κερδίσουν χρόνο και να τα καταφέρουν».

– Μια νέα πολιτική του Λένιν, ένα τέτοιο πράγμα;

«Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες. Δεν έχει σημασία πως το εξηγούν θεωρητικά, αλλά πραγματικά τι γίνεται».

– Για το ΚΚ Κίνας;

«Εκεί μιλάμε για μια καπιταλιστική χώρα καθαρά, με τέτοιες σχέσεις παραγωγής. Η διαφορά είναι ότι είναι το ΚΚ στην εξουσία, αλλά μιλάμε για πλήρη μετάλλαξη». 

– Βλέπετε εκλογές σύντομα;

«Δεν αποκλείουμε τίποτα. Την τετραετία να τη βγάλουν είναι δύσκολο, αλλά τώρα το πότε θα γίνουν δεν ξέρω».

– Τα νέα μέτρα που λένε ότι έρχονται;

«Θα πάρουν νέα μέτρα σίγουρα. Τα μέτρα δεν έχουν φτάσει στο τέλος τους»