Συνεντεύξεις-Άρθρα - 8 Αυγούστου, 2013

Γιάννης Κότσιρας: «Ναι μεν τα βάζω με τους πολιτικούς που ουσιαστικά πούλησαν και πουλάνε τη χώρα αλλά και με το στραβό μας το κεφάλι που ενώ ξέραμε τους ορίσαμε καπεταναίους»

orafok 8 Αυγούστου, 2013

0 272 35 second read

Για την οικονομική κρίση, τους πολιτικούς αλλά και τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις μίλησε ο σπουδαίος καλλιτέχνης Γιάννης Κότσιρας στην εφημερίδα μας

ΩτΦ: Φέτος αποφασίσατε να κάνετε περιοδείες σε Ελλάδα και Κύπρο με έναν παλιό σας «γνώριμο» τον Στάθη Δρογώση. Πείτε μας λίγα λόγια για την συνεργασία σας και το πρόγραμμα που θα παρακολουθήσει το κοινό της Φωκίδας στη συναυλία της Παρασκευής.

Γιάννης Κότσιρας: Η συνεργασία με τον Στάθη είναι ένα απωθημένο από το 2004 όπου κυκλοφόρησε το τραγούδι “Βιαστικό πουλί του Νότου” το οποίο τραγουδήσαμε παρέα. Ο Δρογώσης είναι μία από τις σοβαρότερες περιπτώσεις τραγουδοποιών αλλά και τραγουδιστών. Σε αυτή τη συναυλία θα ακούσετε σαφώς τα τραγούδια με τα οποία σας συστήθηκα και αγαπήσατε, κάποια καινούρια από το Μουσικό Κουτί αλλά και προτάσεις από την ευρύτερη δισκογραφία και το λαϊκό τραγούδι.

ΩτΦ: Έχετε φτάσει σχεδόν, στο τέλος των καλοκαιρινών εμφανίσεων σας. Τι εισπράξατε από τον κόσμο, στο φετινό μουσικό σας ταξίδι;

Γ.Κ.: Αυτό που εισέπραξα πολύ έντονα και μάλιστα στα 17 χρόνια που κάνω συναυλίες είναι η πρώτη φορά, είναι η ανάγκη του κόσμου να ακούσει από εμάς πράγματα. Να μοιραστούμε περισσότερες σκέψεις μαζί του αλλά και να μιλήσουμε γι’ αυτόν. Όχι όμως να τους υπενθυμίζουμε την μιζέρια που βρίσκεται γύρω μας αλλά να τους μιλήσουμε για την καλή μεριά. Για την αισιοδοξία, για την αλληλεγγύη. Να τραγουδήσουμε για τις δυνατότητες που έχουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Χωρίς όμως πεσιμισμό και τρομολαγνεία. Έχει κουράσει πολύ αυτή η κατάσταση.

ΩτΦ: Ξεκινήσατε την πορεία σας από το ρεμπέτικο τραγούδι, κάτι που πολλοί -πλην των θαυμαστών σας- αγνοούν. Τόσο στις χειμερινές εμφανίσεις σας, όσο και στις θερινές, πάντα εντάσσετε μία ενότητα με λαϊκό τραγούδι. Τελικά ποιο είδος μουσικής σας γοητεύει περισσότερο;

Γ.Κ.: Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής που να με γοητεύει λιγότερο ή περισσότερο. Υπάρχουν είδη που μου περνούν αδιάφορα ή μου προκαλούν απέχθεια αλλά τα είδη που επιλέγω να ερμηνεύσω και να εντάξω σε ένα πρόγραμμα είναι αυτά που αγαπώ και ακούω. Και φυσικά μιλάω για την καλή ροκ μουσική, το λαϊκό τραγούδι, την σκεπτόμενη ποπ και φυσικά αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως έντεχνο τραγούδι. Όμως η βάση μου, το τραγούδι μέσα από το οποίο ανδρώθηκα ως τραγουδιστής αλλά και αυτό που αν θέλετε μελέτησα περισσότερο είναι το λαϊκό και το ρεμπέτικο. Για μένα είναι η κοινή συνισταμένη σε ότι κάνω.

ΩτΦ: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε από εσάς έναν έντονο πειραματισμό τόσο στη σύνθεση όσο και στους στίχους. Μάλιστα έχετε δώσει τραγούδια και σε νέους καλλιτέχνες όπως τη Ραλλία Χρηστίδου αλλά και σε παλαιότερους όπως ο Δημήτρης Μπάσης και ο Δημήτρης Μητροπάνος. Έχουν περάσει περίπου έξι μήνες από την κυκλοφορία του τελευταίου σας δίσκου «Μουσικό Κουτί», στον οποίο υπογράφεται εξολοκλήρου τη μουσική και έχετε γράψει τους στίχους σε δύο τραγούδια. Ποιες είναι οι αντιδράσεις των ακροατών, σε αυτό σας το εγχείρημα; Ποια λέξη τελικά πιστεύετε ότι σας αντιπροσωπεύει πιο πολύ: ερμηνευτής, στιχουργός ή συνθέτης;

Γ.Κ.: Για να είμαστε ειλικρινείς, η αρχική αντίδραση και υποδοχή των καινούριων αυτών τραγουδιών είναι υπερβολικά θετική, όχι μόνο από τους ακροατές και τα διάφορα ΜΜΕ αλλά κυρίως από αυστηρούς και σπουδαίους συναδέλφους μου. Όμως επειδή τα τραγούδια δεν είναι κάτι που κρίνονται την στιγμή που βγαίνουν αλλά στο χρόνο, στη διάρκειά τους, θέλω να περιμένω πριν βγάλω συμπεράσματα παρότι σαφώς με χαροποίησε αυτή η υποδοχή. Τραγούδια όπως το “Για σένα” ή το “Δύο ξένοι” που φαίνεται να βγαίνει μπροστά μόνο του, είναι σίγουρα κάποια από αυτά που σε κερδίζουν με την πρώτη ακρόαση όμως η πρότασή μου είναι κυρίως τραγούδια όπως “Τα μπλουζ των Βαλκανίων” ή το “Κάντε όλοι στην άκρη” που σίγουρα θέλουν μια δεύτερη ή ίσως και τρίτη ματιά. Ο βασικός μου ρόλος όμως παραμένει του ερμηνευτή. Η τάση μου αραιά και που να γράφω είτε στίχους είτε μουσική δεν είναι αυτό στο οποίο επικεντρώνομαι. Αυτό είναι καθαρά συγκυριακή τάση και ανάγκη και όχι σταθερή. Άλλωστε ο ρόλος του ερμηνευτή είναι από μόνος του ιδιαίτερα δύσκολος.

ΩτΦ: «Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες… Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια…». Οι στίχοι του Νίκου Καζαντζάκη, αναγράφονται στο βιβλιαράκι του τελευταίου σας δίσκου και αποχαιρετάτε με αυτούς τους ακροατές. Το σίγουρο είναι πως δεν ήταν τυχαία η επιλογή. Σας εκφράζουν ή είναι ένα μήνυμα προς τον κόσμο με δεδομένο ότι η κρίση που διανύουμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και αξιακή.

Γ.Κ.: Τίποτε από αυτά που προτείνω δεν είναι τυχαίο. Είτε από τις ρήσεις, τις φράσεις κάποιας μεγάλης προσωπικότητας, είτε ακόμη και από ένα ορχηστρικό θέμα που ακούγεται στην έναρξη μιας συναυλίας. Πάντα θέλω να περνάω ένα μήνυμα και ιδιαίτερα αυτή την βάρβαρη και σκοτεινή εποχή. Και αυτό το μήνυμα είναι πάντα αισιόδοξο. Το μήνυμά μου είναι η αλληλεγγύη, η αγάπη και η ισότητα των ανθρώπων. Και φυσικά όλα αυτά δεν γίνονται με παθητικούς πολίτες. Όχι δεν μιλάω για βία. Μιλάω για ειρηνική ανατροπή του κακού μας εαυτού. Η κρίση είναι κυρίως αξιακή. Η οικονομική είναι απλώς η συνέπεια της αδιαφορίας. Αν θέλετε μάλιστα αμφιβάλω για το αν υπάρχει πραγματικά οικονομική κρίση. Πιστεύω απλά πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι μεγάλοι να ξαναμαζέψουν το χρήμα που παρήχθη και σκόρπισε σε μεγάλη μερίδα πληθυσμού παγκοσμίως και πατώντας στην αδιαφορία μας και στον ωχαδερφισμό που εντέχνως μας έθισαν, βρήκαν το πρόσφορο έδαφος.

ΩτΦ: Την τελευταία διετία κάνετε παρεμβάσεις, κοινωνικές και πολιτικές, μέσω των social media. Πολλές φορές έχετε καλέσει τον κόσμο να σηκωθεί από τον καναπέ και να παρατήσει τον υπολογιστή. Πιστεύετε ότι μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση στη χώρα μας και πως μπορούμε τελικά να διαχειριστούμε την κρίση;

Γ.Κ.: Φυσικά και το πιστεύω. Είμαι απολύτως σίγουρος πως η ζωή κερδίζεται έξω από τον υπολογιστή και την τηλεόραση. Ομολογώ πως κάποια στιγμή το παράκανα με τις παρεμβάσεις μου. Ίσως επειδή ο καλλιτεχνικός μου αυθορμητισμός ξεπέρασε τον ορθολογισμό μου. Όμως στην πραγματικότητα αυτά πιστεύω. Πιστεύω πως η παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε αυτή την επιδρομή στα σπίτια μας και στο μέλλον μας, στο μόνο που οδηγεί είναι σε καινούριες επιδρομές και σε καινούριες ήττες.

ΩτΦ: Είστε άνθρωπος αριστερών πεποιθήσεων. Ποια είναι η άποψή σας για τα κόμματα της αριστεράς, όπως εμφανίζονται σήμερα στον πολιτικό χάρτη; Σας αντιπροσωπεύει κάποιο από αυτά και αν ναι ποια στοιχεία σας «πείθουν» για να στηρίξετε ένα συγκεκριμένο κόμμα, αν αύριο το πρωί πάμε σε εκλογές;

Γ.Κ.: Δυστυχώς και το λέω με μεγάλη απογοήτευση δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που να με αντιπροσωπεύει. Τα κόμματα της Ελληνική αριστεράς είναι πλασμένα για να επιβιώσουν σε ένα παλαιολιθικό πολιτικό σύστημα το οποίο έχει αποτύχει. Αυτό από μόνο του τα κάνει να φαίνονται μικρά στα μάτια μου. Όμως η πραγματικότητα είναι πως, οι άνθρωποι που τα στελεχώνουν, αυτή τη στιγμή είναι οι μόνοι αδιάφθοροι και καθαροί. Ζούμε σε μία χώρα όπου η διαπλοκή και η διαφθορά στα πολιτικά κόμματα που επιλέξαμε να μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια είναι περασμένη στο DNA τους. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση οι άνθρωποι των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή κατάντια να μας βγάλουν από αυτό το τέλμα. Ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε απολύουν κόσμο για να προσλάβουν τα δικά τους παιδιά. Ακόμη και αυτή τη στιγμή τρώνε και κλέβουν γιατί απλά έτσι συνήθισαν. Δεν μπορείς λοιπόν να ζητάς ή να ελπίζεις από ένα κλέφτη να προστατεύσει την περιουσία σου. Απλά δεν γίνεται. Πιστεύω λοιπόν ειλικρινά πως η χώρα μας χρειάζεται μια επιχείρηση “καθαρά χέρια”. Και σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι άνθρωποι της αριστεράς. Κι ας έχω τεράστιες ιδεολογικές διαφωνίες με τα κόμματα που την αποτελούν. Όμως πιστεύω στην εντιμότητά τους και αυτό είναι που χρειάζεται τώρα πια. Εντιμότητα και αποφασιστικότητα.

ΩτΦ: Από την αρχή της κρίσης το 2010 μέχρι σήμερα, ποιος πολιτικός θεωρείτε ότι έχει κάνει τα μεγαλύτερα «φάουλ» και ποια γεγονότα σας έχουν εξοργίσει περισσότερο;

Γ.Κ.: Αν και όλοι θεωρούν πως ο Παπανδρέου είναι ο βασικός υπεύθυνος για τα δεινά μας δεν πιστεύω το ίδιο. Πιστεύω πως η ευθύνη είναι ισομοιρασμένη σε πολλούς πολιτικούς και όχι μόνο από το 2010. Ξεκινάμε από τον Σημίτη, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο και φυσικά τον Σαμαρά. Οι δύο πρώτοι δημιούργησαν τις συνθήκες που οδήγησαν τους υπόλοιπους στις σπασμοδικές κινήσεις. Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος μας έπηξαν στο ψέμα και στην υπόθαλψη εγκλημάτων κατά της χώρας και ο συμπαθής κατά τα άλλα Σαμαράς απλά είναι ένας συνεργάτης της Τρόικας. Με λίγα λόγια οι πολιτικοί που εμείς βάλαμε στο τιμόνι οδήγησαν στο ναυάγιο. Άρα ναι μεν τα βάζω με τους πολιτικούς που ουσιαστικά πούλησαν και πουλάνε και σήμερα τη χώρα αλλά και με το στραβό μας το κεφάλι που ενώ ξέραμε τους ορίσαμε καπεταναίους. Απλά πιστεύω πως είναι καιρός να πάψουμε να κοιτάμε πίσω και να δούμε με αισιοδοξία μπροστά. Ας τους βάλουμε στην άκρη και ας πάρουμε την χώρα στα χέρια μας. Και μετά βλέπουμε τι θα τους κάνουμε και το μέγεθος των ευθυνών τους.