Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!

 Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!  

Ο π.δήμαρχος Θανάσης Παναγιωτόπουλος –και χρησιμοποιώ το όνομά του γιατί ο ίδιος μου το επέτρεψε, όταν αρνήθηκε να αναλάβει το Γηροκομείο ο Μητροπολίτης κ. Θεόκτιστος βρέθηκε στο μεγάλο δίλημμα να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του ή να κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να το σώσει. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω –και παρά τις συστάσεις δικών του ανθρώπων συγγενών και συνεργατών- για τον ίδιο δεν υπήρξε δίλημμα και θέλησε να εκτεθεί έχοντας πλήρη επίγνωση των κινδύνων. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή και έφτασε να του παρακρατείται η μισή του αποζημίωση κάθε μήνα.

Για πάρα πολλούς –και αιρετούς- αυτό που έκανε ο Παναγιωτόπουλος ήταν βλακεία γιατί ήταν τελειωμένη υπόθεση το Γηροκομείο. Για κάποιους άλλους, λιγότερους αριθμητικά ήταν παληκαριά. Στη θέση του είναι ξεκάθαρο ότι θα έκανα το ίδιο, το έχω πει στον ίδιο, το έχω πει και σε πολλούς άλλους. Όχι από λεβεντιά ή για χάρη εντυπώσεων, αλλά όταν αναλαμβάνεις μια υποχρέωση είσαι αποφασισμένος να αναλάβεις τις ευθύνες, αλλά και τις επιπτώσεις.

Είναι δίκαιο που απαλλάχθηκε, τόσο ο ίδιος, όσο και ο τότε πρόεδρος της Άμφισσας κ.Νίκος Βενετσάνης, γιατί κατέβαλαν πραγματικά κάθε δυνατή προσπάθεια. Μέχρι που συνέταξαν σχέδιο εξυγίανσης ολόκληρο. Ταλαιπωρήθηκαν μεν αλλά σήμερα έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη!

Εξάλλου, αν κάποιος πρέπει να τους προσάψει κάτι είναι ότι στάθηκαν ευκολόπιστοι και πήραν στα σοβαρά τις υποσχέσεις της κ.Φωτίου και του κ.Κωστοπαναγιώτου, αλλά δεν είναι οι μόνοι που την πάτησαν. Εδώ ξεγελάστηκε ένας ολόκληρος Λαός!