Η υγεία στην κατάψυξη και το μάρμαρο πληρώνουν ασθενείς και εργαζόμενοι!

Άρθρο παρέμβαση του υποψηφίου με το συνδυασμό
του Αθανάσου Γιαννόπουλου  κ. Θεόδωρου Πλουμάκη

_{Το τελευταίο διάστημα χύνεται πολύ μελάνι για το χώρο της υγείας. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οι δικαιολογίες εξαντλήθηκαν όλες, ο κόσμος κατάλαβε τι ακριβώς συμβαίνει και πόσο ακάλυπτος είναι.
Οι πολίτες συνειδητοποίησαν απότομα, ότι δεν υπάρχει καμιά προστασία της δημόσιας υγείας.
Το νοσοκομείο Άμφισσας ερημώνει και δε μπορεί να καλύψει πια τις στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, ομοίως και το Κέντρο Υγείας Λιδωρικίου που είναι χωρίς γιατρό βάρδιας, με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τους απομακρυσμένους κατοίκους των ορεινών περιοχών.
Τα περιφερειακά ιατρεία στα άγονα χωριά της Φωκίδας έχουν βάλει λουκέτο από καιρό. Η επίσημη δικαιολογία τους είναι ότι για όλα φταίει η υποστελέχωση. Η πραγματική αιτία όμως είναι ότι για όλα φταίει η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική. Είπαν, πως ότι και να γίνει, ο μόνος τομέας που δεν θα πληγεί είναι η υγεία και τελικά είναι ο τομέας που εξαφανίστηκε στην κυριολεξία, στο βωμό της οικονομικής κρίσης. Τα περιφερειακά ιατρεία ,σε μακρινές σχεδόν απομονωμένες περιοχές,  έχουν βάλει λουκέτο εδώ και καιρό. Τα ταμεία διαλύθηκαν, τα νοσοκομεία έμειναν χωρίς ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και ο Έλληνας ασθενής βρίσκεται παραδομένος στους ιδιώτες παρόχους υγείας , αν το αντέχει η τσέπη του ή παραδομένος στο Θεό γιατί δεν έχει που αλλού να ακουμπήσει τις ελπίδες του.
Πέρα όμως από τις δομές υγείας που καταστρέφονται είναι και ο εργαζόμενος στις μονάδες υγείας.
Από το 2010 και μετά ότι έχει απομείνει από το σύστημα δημόσιας υγείας στέκεται μόνο και μόνο χάρη στο φιλότιμο και τις θυσίες των εργαζομένων. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αν και με κουτσουρεμένο μισθό, απλήρωτοι πολλές φορές, με άπειρες υποχρεώσεις και κανέναν δικαίωμα, είναι εκείνοι που οφείλουν -και το πράττουν- να συμπαραστέκονται στον ανθρώπινο πόνο, να τον απαλύνουν δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους για τη φροντίδα του ασθενούς και πολλές φορές δουλεύοντας δυο οκτάωρα το εικοσιτετράωρο. Για παράδειγμα, στο Κέντρο Υγείας Ιτέας, η οποία είναι μια μεγάλη πόλη για τα δεδομένα του νομού μας και περιοχή υψηλής επισκεψιμότητας, το τελευταίο διάστημα λόγω της έλλειψης προσωπικού γίνονται οι βάρδιες με έναν ειδικευμένο γιατρό και μια νοσηλεύτρια ή έναν τραυματιοφορέα. Ένας γιατρός που κάνει πολλές εφημερίες είναι ένας κουρασμένος γιατρός. Και ένας κουρασμένος γιατρός είναι ένας επικίνδυνος γιατρός, για τον ίδιο και τους ασθενείς. Αναγκάζονται δυστυχώς οι γιατροί να κάνουν πολύ μεγάλο αριθμό εφημεριών, κατά πολύ περισσότερες από όσες προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία. Αυτό βεβαίως γίνεται για να μπορέσουν να κρατηθούν ανοικτές οι δομές υγείας. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και για το νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό στις δομές υγείας.
Είναι αδόκιμο να μιλάει κάποιος για τον εαυτό του, όμως για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει θα πρέπει να σημειώσω, ότι προσπάθησα να πάρω άδεια, από την οφειλόμενη νόμιμη άδειά μου του 2012 και όλη η οφειλόμενη άδεια του 2013 και πλέον των 160 οφειλόμενων ρεπό, για να δώσω τον αγώνα μου ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στο πλευρό του ανεξάρτητου περιφερειάρχη κ. Θανάση Γιαννόπουλου. Εντούτοις, όχι μόνο δεν πήρα μέρος της άδειάς μου, αλλά και κινδυνεύω να εργάζομαι ακόμη και τη μέρα των εκλογών. Και αν μου τύχει μια διακομιδή, ίσως και να μην προλάβω να πάω να ψηφίσω τον εαυτό μου. Όλο αυτό φυσικά συμβαίνει, στο ΕΚΑΒ που εργάζομαι εγώ επειδή προσπαθούν με ελάχιστα άτομα να καλύψουν όλες τις βάρδιες. Από την άλλη, ίσως να μην είχα αυτή την αντιμετώπιση από τον πρόεδρο του ΕΚΑΒ κ. Παπαγιαννίδη, αν είχα επιλέξει να συμπορευτώ με τον κομματικά εκλεκτό υποψήφιο περιφερειάρχη.
Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Είμαι ενεργός εργαζόμενος στο σύστημα δημόσιας υγείας και διεκδικώ όπως και όλοι εσείς καλύτερες παροχές, ώστε να έχουν πραγματικά ανταποδοτικό χαρακτήρα!}